بررسی پنداشت دانشجویان دندانپزشکی به یادگیری الکترونیکی و اثربخشی ابزارهای تعاملی یادگیری ترکیبی؛ مطالعه ای تک گروهی درس بیوشیمی بالینی

بیوشیمی از دروس علوم پایه مشکل، با محتوای پرحجم است و غالبا مدرسین در ارایه دروس با کمبود زمان مواجه اند. با ظهورفناوری های نوین، امکان یادگیری ترکیبی وجود دارد. پژوهش حاضر با هدف بررسی نگرش دانشجویان دندانپزشکی به یادگیری الکترونیکی و ابزارهای تعاملی یادگیری ترکیبی انجام شده است. این مطالعه نیمه تجربی پیش آزمون- پس آزمون بر روی60 دانشجوی دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی شیراز که به شیوه سرشماری انتخاب شدند انجام شد. پرسشنامه محقق ساخته شامل 19 سوال نگرش به یادگیری الکترونیکی و 9 سوال سنجش اثربخشی ابزارهای تعاملی در مقیاس لیکرت شش گزینه ای با خط برش 5/3 استفاده شد. روایی پرسشنامه ها با نظر10 متخصص تاییدشد. پایایی ابزارنگرش سنجی، 957/0 وبرای ابزارهای تعاملی با 91/0 آلفای کرونباخ تاییدشد. داده ها با نرم افزار SPSS22 وآزمون های تی زوجی، تی تک نمونه ای، تی مستقل و ANOVA تحلیل شد. نمره پس آزمون نگرش بعد از مداخله، در مقایسه با نمره پیش آزمون تفاوت معنادارداشت (P=0.004). این تفاوت در زیرمولفه پنداشت به مفهوم (P<0.001)، و کاربرد آموزش مجازی(P=0.004) معنادار بود. در بررسی ابزارهای تعاملی، دانشجویان مطلوب ترین شیوه تعاملی را به ترتیب استفاده از پادکست  (M=4.14+1.36)، ارایه خلاصه درس توسط استاد (M=4.14+1.52)، پرسش و پاسخ با استاد (M=3.94+1.51) و استفاده از چندرسانه ای (M=3.78+1.55) گزارش کردند. در بررسی نتایج به تفکیک متغیر های جنسیت، معدل و دسترسی به کامپیوتر تفاوت معناداری مشاهده نشد (P>0.05). به نظر می رسد شیوه های ترکیبی با بهره گیری از نقاط قوت روش های حضوری و الکترونیکی می تواند شیوه بهتری در ارایه دروس باشد. در کنار ابزارها و روش های مجازی، برقراری تعاملات بی واسطه استاد- دانشجو موقعیت کامل تری از یک آموزش مطلوب فراهم می آورد.