اثربخشی درمان مبتنی بر کارآمدی هیجانی بر ترس از ارزیابی منفی و اجتناب تجربه ای مادران دارای کودک اوتیسم

ترس از ارزیابی منفی و اجتناب تجربه ای از جمله مواردی هستند که مادران دارای کودک اوتیسم با آن مواجه می شوند؛ بنابراین هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر کارآمدی هیجانی بر ترس از ارزیابی منفی و اجتناب تجربه ای مادران دارای کودک اوتیسم بود.

روش پژوهش حاضر نیمه تجربی با طرح پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری بود. جامعه آماری این مطالعه مادران دارای کودک مبتلا به اختلال طیف اوتیسم مراجعه کننده به آموزشگاه دست های مهربانی (دریا) شهر اصفهان در سال 1401 بودند.  از میان آنها نمونه ای به حجم 30 نفر به روش نمونه گیری هدفمند براساس ملاک های ورود و خروج انتخاب و به تصادف  در دو گروه مداخله و کنترل جایگزین شدند (هر گروه 15 نفر). هر دو گروه قبل و بعد از مداخله و 2 ماه بعد، در مرحله پیگیری به ابزارهای پژوهش شامل نسخه کوتاه مقیاس ترس از ارزیابی منفی لری (1983) و مقیاس اجتناب تجربه ای - نسخه دوم بوند و همکاران (2011) پاسخ دادند. آزمودنی های گروه مداخله تحت درمان مبتنی بر کارآمدی هیجانی در 8 جلسه 2 ساعت قرار گرفتند اما بر گروه کنترل مداخله ای صورت نگرفت.

درمان مبتنی بر کارآمدی هیجانی تاثیر معنی دار آماری بر متغیرهای ترس از ارزیابی منفی، اجتناب تجربه ای اثربخش داشت و اثر این تغییر تا مرحله پیگیری پایدار مانده است (0/05> p).

می توان از درمان مبتنی بر کارآمدی هیجانی جهت کاهش ترس از ارزیابی منفی و اجتناب تجربه ای در مادران دارای کودک اوتیسم استفاده نمود.