چارچوب مفهومی آموزش مبتنی بر شایستگی با رویکرد فراترکیب

هدف پژوهش حاضر ارایه چارچوب مفهمومی جدیدی از آموزش مبتنی بر شایستگی کارکنان سازمانی است که با مطالعات انجام شده در منابع علمی، روشن شد تاکنون پژوهشی مشابه مطالعه حاضر که به طور نظامند ادبیات این حوزه را سنتز کرده باشد، انجام نشده است.

این پژوهش با روش فراترکیب بر روی 714 مقاله داخلی و خارجی و منابع مرتبط از سال 2010 تا 2023 میلادی به انجام رسید.

یافته های مقالات با استفاده از روش هفت مرحله ای ساندولوسکی و بارسو تحلیل شدند. نتایج حاصل از 41 مقاله منتخب بر اساس 95 مفهوم، 16 مقوله فرعی، و 4 مقوله اصلی؛ در ابعاد نیازسنجی شایسته محور (رویکرد عرضه محور، رویکرد تقاضا محور، رویکرد شواهد محور)؛ طراحی شایسته محور (ترتیب برنامه، محتوا برنامه، مراجع برنامه)؛ اجرا شایسته محور (آموزش درون سازمانی، آموزش برون سازمانی، آموزش مجازی)؛ و ارزشیابی شایسته محور (ارزیابی دانشی، ارزیابی مهارتی، ارزیابی رفتاری) بررسی و تحلیل گردید.

آموزش مبتنی بر شاستگی به افراد امکان می دهد تا مهارت ها و شاستگی های خود را بهبود دهند و به صورت عملی و کاربردی آن ها را توسعه دهند. در مجموع، می توان نتیجه گرفت این رویکرد می تواند به افراد و سازمان ها کمک کند تا بهبود عملکرد، افزایش توانمندی ها، و دستیابی به اهداف واقعی خود را تسریع دهند. این نوع آموزش به بهره وری و اثربخشی توسعه کمک می کند.