مقایسه سرمایه گذاری عاطفی در بدن و سازگاری اجتماعی در دانش آموزان ورزشکار و غیر ورزشکار

هدف پژوهش حاضر مقایسه سرمایه گذاری عاطفی در بدن و سازگاری اجتماعی دانش آموزان پسر ورزشکار و غیر ورزشکار دوره دوم ابتدایی شهر تهران بود. روش پژوهش توصیفی از نوع مقایسه ای بود. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان پسر دوره دوم ابتدایی شهر تهران در سال تحصیلی 98-97 بودند که تعداد 206 نفر از آنان به روش نمونه گیری خوشه ای_تصادفی به عنوان نمونه انتخاب شدند. به منظور جمع آوری داده ها از دو پرسش نامه استفاده شد. روایی صوری و محتوایی پرسش نامه ها توسط متخصصان تایید و پایایی آنها با استفاده از آلفای کرونباخ به ترتیب 80/0 و 98/0 به دست آمد. نتایج این پژوهش حاکی از آن بود که در میزان سرمایه گذاری عاطفی در بدن و سازگاری اجتماعی بین نمرات میانگین دانش آموزان ورزشکار و غیر ورزشکار تفاوت معنی دار وجود داشت (05/0≥P) و دانش آموزان ورزشکار قایل به سرمایه گذاری عاطفی بیشتری برای بدن خود نسبت به دانش آموزان غیر ورزشکار بودند. همچنین نمره میانگین سازگاری اجتماعی در دانش آموزانی که به ورزش های گروهی می پرداختند، بالاتر از دانش آموزانی بود که در رشته های ورزشی انفرادی مشغول به فعالیت بودند. نتایج پژوهش حاضر بر لزوم استفاده از فعالیت های ورزشی گروهی در جهت رشد دانش آموزان در بعد سازگاری اجتماعی (روابط خانوادگی، مدرسه ای، اجتماعی، علایق ضد اجتماعی، قالب ها و مهارت ها اجتماعی) و توجه به نقش مهم ورزش در سرمایه گذاری عاطفی (تصور و احساس، راحتی، مراقبت و محافظت دانش آموز از بدن خویش) تاکید دارد.