ارائه مدل پارادایمی شایستگی مربیگری ورزش ایران

هدف پژوهش حاضر ارایه مدل شایستگی مربیگری ورزش بود که با استفاده از طرح نظام مند نظریه داده بنیاد انجام گرفت. شرکت کنندگان در پژوهش حاضر، مربیان ورزش و ورزشکاران در رشته ها و حوزه های مختلف بودند که تعداد بیست نفر از آنها به صورت نمونه گیری نظری جهت مصاحبه های عمیق انتخاب شدند و مصاحبه های تا اشباع نظری ادامه یافت. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از کدگذاری باز، محوری و گزینشی استفاده شد. 450 کد با چهارده مقوله و 60 مفهوم در قالب ابعاد شش گانه مدل پارادایمی شامل پدیده محوری با عنوان شایستگی مربیگری ورزش، شرایط علی در قالب چهار مقوله دانش مربیگری، مهارت های مربیگری، ویژگی های مربی و فلسفه مربیگری، ویژگی های زمینه ای در قالب پنج مقوله مدیریت تمرین، مدیریت مسابقه، روابط اجتماعی، رفتار اجتماعی و ایفای نقش، پیامدها در قالب دو مقوله پیامدهای ورزشی و پیامدهای اجتماعی، شرایط محیطی در قالب دو مقوله تنوع در محیط ورزشی و تنوع در شاگردان و راهبردها در قالب یک مقوله پیگیری رشد و تعالی در مربیگری شناسایی شدند. آن چه در مربیگری ورزش مشهود است برونداد مطلوب ورزشکاران چه از لحاظ فنی و چه از جنبه اجتماعی است. نتیجه شایستگی مربی ورزش، اعتماد بازیکنان و مدیران و هواداران به آن مربی است و هر چه درجه شایستگی مربی بالاتر ادراک شود اعتماد به او و رضایتمندی شاگردان از او بیشتر می شود.