رابطه پریشانی روانی و نشانگان شناختی-توجهی مادران با سازگاری روانی نوجوانان مبتلا به سرطان در دوره کووید- 19(نقش میانجی تنظیم هیجان): یک مطالعه توصیفی

ویژگی های روان شناختی، هیجانی و شناختی مادر بر روی سازگاری روانی نوجوانان با سرطان تاثیر می گذارند. پژوهش حاضر با هدف تعیین رابطه پریشانی روانی و نشانگان شناختی-توجهی مادران با سازگاری روانی نوجوانان مبتلا به سرطان با نقش میانجی تنظیم هیجان انجام شد.

روش پژوهش حاضر توصیفی و از نوع همبستگی بود. جامعه آماری نوجوانان تحت درمان سرطان و مادران آنان در 5 ماه اول سال 1401 در شهر تهران بودند. تعداد 122 شرکت کننده به روش نمونه گیری داوطلبانه انتخاب شدند. داده ها با استفاده از پرسش نامه های سازگاری روانی-اجتماعی با بیماری Derogatis (1986)، پریشانی روانی Kessler و همکاران (2003)، نشانگان شناختی-توجهی Veles و همکاران (2009) و تنظیم هیجان Garnefski و Kraaij (2006) جمع آوری و با آزمون های ضریب همبستگی Pearson، تحلیل رگرسیون به شیوه سلسله مراتبی و آزمون Sobel تحلیل شدند.

پریشانی روانی با ضریب 486/0-، نشانگان شناختی-توجهی با ضریب 511/0-، تنظیم هیجان مثبت و منفی با ضریب 475/0 و 431/0- با سازگاری روانی رابطه معنادار داشتند (p<0.001). تنظیم هیجان مثبت و منفی مادران در رابطه پریشانی روانی با سازگاری روانی با ضریب 445/0و 461/0- و در رابطه نشانگان شناختی-توجهی با سازگاری روانی 533/0 و 473/0- نقش میانجی معنادار داشت (p<0.001).

تنظیم هیجان مثبت و منفی مادران در رابطه پریشانی روانی و نشانگان شناختی-توجهی آنان با سازگاری روانی نوجوانان با سرطان نقش میانجی دارند. به منظور افزایش سازگاری روانی نوجوانان با بیماری سرطان پیشنهاد می شود پزشکان و پرستاران به نقش پریشانی روانی و نشانگان شناختی-توجهی مادران توجه کنند و مادران را در به کارگیری تنظیم هیجان مثبت تشویق نمایند.