تبیین عوامل مرتبط با همکاری پرستاران در آموزش بالینی دانشجویان پرستاری

آموزش بالینی، رکن و قلب آموزش پرستاری محسوب شده و حضور فعال همکاران بالینی علاقمند و فعالیت آنها در امر آموزش، یکی از عوامل تسهیل کننده برای رسیدن به اهداف آموزشی به شمار می رود. مطالعه حاضر با هدف تبیین عوامل مرتبط با همکاری پرستاران در آموزش بالینی دانشجویان پرستاری انجام گرفته است.

در این پژوهش از روش کیفی تحلیل محتوای قراردادی استفاده شد. محیط پژوهش شامل بیمارستانهای آموزشی دانشگاه های علوم پزشکی شهر تهران و مشارکت کنندگان اصلی مطالعه، پرستاران بالینی، اساتید بالینی پرستاری و دانشجویان کارشناسی پرستاری دارای معیارهای ورود به مطالعه بودند. که به  روش نمونه گیری هدفمند با در نظر گرفتن حداکثر تنوع  اتنخاب شدند. روش جمع آوری داده مصاحبه های چهره به چهره عمیق نیمه ساختارمند بود. وتحلیل داده ها (با رویکرد قراردادی) براساس مدل گرانهایم و لاندمن (2004) انجام شد. اطمینان از صحت و استحکام داده با استفاده از معیارهای لینکلن و گوبا انجام گرفت.

در رابطه با هدف پژوهش، 9 طبقه اصلی شامل: "محیط یادگیری بالینی غیرحرفه ای"، "آموزش غیر اثربخش"، "همکاری پرستاران"، "همسویی متخصصین"، "مدیر پرستاری تلنگر زن هوشمند"، "سازماندهی، هدایت و نظارت مدیریت پرستاری"، "راهبردهای فعال"، "راهبردهای منفعلانه" و "موفقیت نسبی در کنترل مشکل" استخراج شد. که از آنها سه مضمون "محیط یادگیری بالینی غیر حرفه ای"، "آموزش غیر اثربخش"، "همکاری پرستاران" انتزاع گردید.

.شناسایی عوامل تاثیرگذار بر مشارکت پرستاران در آموزش بالینی دانشجویان پرستاری و پیامدھای حاصل از آن در شناسایی مشکلات موجود و ارایه راهکارهایی در جهت حل آنها کمک کننده خواهد بود.