اثربخشی درمان هیجان مدار (EFT) بر اضطراب بدنی- اجتماعی، رفتارهای تکانشی و خودتنظیمی هیجانی زنان مبتلا به چاقی

چاقی یکی از بزرگترین چالش هایی است که خدمات بهداشت عمومی در قرن بیست و یکم با آن مواجه است و عامل اصلی مرگ ومیر قابل پیشگیری در کشورهای توسعه یافته و در حال توسعه است. یکی از دلایل روانشناختی پرخوری افراد و در نتیجه ابتلا به چاقی اضطراب، رفتارهای تکانشی و عدم تنظیم هیجانات می باشد. هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی درمان هیجان مدار بر اضطراب بدنی- اجتماعی، رفتارهای تکانشی و خودتنظیمی هیجانی افراد مبتلا به چاقی بود.

روش پژوهش حاضر تجربی از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون همراه با گروه آزمایش و گواه با پیگیری بود. جامعه آماری پژوهش را کلیه زنان مبتلا به چاقی ساکن شهر تهران در سال 1401 تشکیل دادند. جهت سنجش متغیرهای پژوهش از مقیاس اضطراب بدنی- اجتماعی (SPA) هارت و همکاران (1989)، پرسشنامه تکانشگری (BIS-11) بارت و همکاران (2004) و مقیاس خودتنظیمی هیجانی هافمن و کاشدان (2010) استفاده شد. روش پژوهش از نوع شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون و پیگیری (یک ماهه) با گروه کنترل و گمارش تصادفی آزمودنی ها است. نخست، تعداد 30 نفر به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شده و به صورت تصادفی در گروه های آزمایش و کنترل (هر کدام 15 نفر) قرار گرفتند. سپس، گروه آزمایش درمان هیجان مدار را طی 8 جلسه درمانی، هفته ای یک جلسه 90 دقیقه ای دریافت کرد. هر دو گروه در سه مرحله زمانی پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری یک ماهه مورد سنجش قرار گرفتند. داده ها با روش تحلیل واریانس چندمتغیره با استفاده از نرم افزار SPSS-22 تحلیل شدند.

یافته های پژوهش نشان داد درمان هیجان مدار بر اضطراب بدنی- اجتماعی، رفتارهای تکانشی و خودتنظیمی هیجانی زنان مبتلا به چاقی اثربخش بوده است است (05/0=p). این اثربخشی در دوره پیگیری ماندگار بود.

براساس یافته های این می توان نتیجه گرفت درمان هیجان مدار را می توان به عنوان مداخله ای اثربخش جهت کاهش اضطراب بدنی- اجتماعی و رفتارهای تکانشی و بهبود خودتنظیمی هیجانی در افراد مبتلا به چاقی بکار برد.