ارائه مدل موفقیت برای سازمان های غیردولتی فعال درزمینه بوم‏گردی در نواحی روستایی ایران

سازمان های غیردولتی زمینه ساز مشارکت مردم در امور اجتماعی هستند و نقش مهمی در توسعه بوم گردی دارند. با وجود این، تاکنون مولفه‏ های موثر بر موفقیت این سازمان‏ ها در برنامه‏ ریزی و توسعه بوم‎‏ گردی بررسی نشده است. مطالعه حاضر با روش نظریه زمینه ای به واکاوی نقش این سازمان ها در توسعه بوم گردی در نواحی روستایی ایران پرداخته، ویژگی های سازمان های موفق را احصاء و در نهایت مدل تبیین کننده موفقیت این سازمان ها را ارایه کرده است. مشارکت کنندگان این مطالعه شامل 37 نفر از متخصصان بوم گردی، مدیران و کارشناسان سازمان های غیردولتی، مدیران دولتی و مالکین اقامتگاه ها بودند که با نمونه گیری نظری انتخاب شدند. از تحلیل مصاحبه ها، 64 کد باز و از تلفیق کدهای باز حول یک محور، 6 کد محوری شامل توسعه درون زا، توسعه محله ای دارایی ‏محور، کدهای رفتاری سازمان های غیردولتی، ویژگی های حرفه‏ای سازمان‏ های غیردولتی موفق، الزامات درون ساختاری و الزامات پروژه‏ های موفق به دست آمد. در مدل حاصل از این مطالعه، توسعه درون زا و دارایی محور به عنوان پارادایم غالب بر فعالیت این سازمان ها در نظر گرفته شد. توجه به مشارکت و انتفاع مستقیم جامعه محلی در برنامه‏ ریزی و مدیریت پروژه‏ های بوم‏گردی و آگاه‏ سازی جامعه محلی از قابلیت درآمدزایی دارایی‏ ها و جاذبه‏ های محلی برای موفقیت سازمان های غیردولتی توصیه می‏ شود.