مدلسازی انتشار و پخش آلاینده های هوا در پایانه مسافربری بیهقی تهران تحت سناریوهای گوناگون

هدف از این تحقیق سنجش آلاینده های هوا (اختصاصا ذرات معلق) در پایانه بیهقی تهران و مدلسازی انتشار این آلاینده تحت شرایط گوناگون است.

به منظور سنجش آلاینده ذرات معلق با قطر 10 میکرون (PM10) از دستگاه پرتابل مدل Grimm 108/109 استفاده شد. در نقاط انتخاب شده، نمونه برداری به صورت ماهی یک مرتبه در طول سال و سه روز در ماه و 3 بار در روز انجام گرفت که عمل نمونه برداری در زمان های مختلف روز یعنی صبح، ظهر و غروب با توجه به افزایش و کاهش تردد وسایط نقلیه انجام گرفت و به منظور مدلسازی از نرم افزار Austal view, version 7 استفاده شد.

نتایج نشان داد که غلظت سنجش شده در فصول پاییز و زمستان بالاتر از ششماهه ابتدایی سال بوده است. از آنجا که در استاندارد سازمان جهانی بهداشت، حد مجاز روزانه برای این آلاینده 50 میکروگرم بر مترمکعب می باشد، می توان دریافت که در سناریو اول، در برخی محدوده ها (فاصله های کمتر از 300 متر از مبدا)، غلظت آلاینده فراتر از استاندارد بوده است. مابقی محدوده ها در حد استاندارد قرار دارند. در سناریو دوم و براساس ضریب کاهش انتشار 70 درصدی، مشخص گردید که تمام مناطق در محدوده استاندارد قرار دارند.

در نهایت، کاهش زمان توقف خودروها، عدم روشن بودن درجا و استفاده از فیلترهای جاذب اگزوز کمک شایانی به کاهش انتشار آلاینده ذرات معلق می نماید.