تحلیلی بر دلایل بروز تورم و بیکاری در جمهوری اسلامی ایران و ارائه راهکاری جهت برون رفت

از آن جایی که جمهوری اسلامی ایران دوره های پر نوسانی از تورم و رکود را تجربه نموده است بنابراین تحقق یک الگوی اقتصاد کلان مبتنی بر رشد با تورم ملایم هدف این مقاله است. این مقاله بر اساس روش «دی هان» و «سومنر» (2004) دوره های زمانی وجود انتظارات تورمی در اقتصاد ایران طی سال های 1358 و 1399 (تا قبل از بروز کرونا) را شناسایی می کند و یک الگوی مفهومی از شکل گیری انتظارات تورمی و متغیرهای تاثیرگذار در شکل گیری و تشدید آن در بازه اعمال تحریم های جدید از 1385 تا 1399 برای اقتصاد ایران استخراج می نماید. نتایج گویای آن است که اقتصاد ایران در سال های جنگ تحمیلی و همچنین با شدت گرفتن تحریم ها از سال 85 تا اواخر سال 99 دچار رکود تورمی بوده است. ازآنجاکه این انتظارات تورمی ایجادشده از سال 1385 تا 1399، متاثر از انگیزه «سفته بازانه» است، در این راستا ضمن معرفی ویژگی های فناوری های پیشران برای کنترل انگیزه های سفته بازانه در شکل گیری انتظارات تورمی، یک الگوی تامین مالی برای فناوری های پیشران در اقتصاد ایران جهت رشد فزاینده سرمایه گذاری با تورم ملایم به همراه کنترل توامان نقدینگی مبتنی بر تبدیل جهش تراز مالی دولت به پشتوانه تراز مالی، بخش خصوصی (املاک و مستغلات) و اوراق بهادار معرفی می شود.