کاربرد فناوری چاپ زیستی سه بعدی در درمان ضایعات طناب نخاعی

آسیب طناب نخاعی یک بیماری مرتبط با سیستم عصبی مرکزی است که منجر به اختلال در عملکردهای حسی و حرکتی، از دست دادن آکسون، جسم سلولی و پشتیبانی سلول های گلیال می شود. در حال حاضر، درمان آسیب های نخاعی محدود به فیزیوتراپی، کاردرمانی و جراحی است. با این حال، روش های درمانی فعلی نمی توانند به طور کامل و موثر رشته های عصبی آسیب دیده را بازسازی کرده و عملکرد عصب را بهبود بخشند. مهندسی بافت عصبی متمرکز بر ساخت داربست های بیومیمتیک الهام گرفته از ساختار پیچیده نخاع به همراه سلول ها در جهت ترمیم ضایعات نخاعی می باشد. در سال های اخیر، از روش چاپ زیستی سه بعدی برای ساخت مدل های زیستی بسیار تخصصی و پیچیده مانند نخاع استفاده شده است.چاپ زیستی با قرار دادن جوهر زیستی بر روی یک بستر به صورت لایه لایه انجام می شود. رویکرد افزودنی چاپ زیستی امکان ساخت مدل های بافتی سه بعدی ظریف را با کنترل دقیق بر موقعیت مکانی سلول ها فراهم می کند.

استفاده از فناوری چاپ زیستی سه بعدی در زمینه ساخت داربست های غنی از سلول و مطالعات درون تنی در مدل های آسیب طناب نخاعی نشان دهنده چشم انداز روشن این فناوری در زمینه درمان ضایعات نخاعی است. با این حال، برای شبیه سازی کامل بافت نخاع و بهبود عملکرد عصبی نخاع پس از آسیب، لازم است تحقیقات بیشتری با سلول ها، بیومواد و مدل های آسیب نخاعی مختلف انجام شود. در مقاله مروری حاضر، به روش چاپ زیستی سه بعدی، انواع تکنیک های چاپ در مهندسی بافت طناب نخاعی و مطالعات انجام شده در راستای کاربرد چاپ زیستی در درمان ضایعات طناب نخاعی پرداخته شده است.