تاثیر ترکیب کورکومین با پیپرین بر مالون دی آلدهید و آنزیم های کاتالاز و سوپراکسیددیسموتاز در بیماران مبتلا به کبد چرب غیرالکلی: یک کارآزمایی بالینی دوسوکور تصادفی شده با دارونما

بیماری کبد چرب غیرالکلی)NAFLD(Non-alcoholic Fatty Liver Disease، از شایع ترین آسیب های مزمن کبدی در جهان می باشد که استرس اکسیداتیو یکی از مهم ترین عوامل پاتوفیزیولوژی در ایجاد این بیماری است. در پژوهش های متعدد استفاده از عوامل آنتی اکسیدان جهت پیشگیری و درمان NAFLD پیشنهاد شده است. با توجه به عملکرد آنتی اکسیدانی کورکومین، در مطالعه حاضر اثر کورکومین 500 میلی گرم به همراه پیپرین 5 میلی گرم بر سطح سرمی مارکر استرس اکسیداتیو مالون دی آلدهید (MDA) و میزان فعالیت آنزیم های کاتالاز (CAT) و سوپراکسید دیسموتاز (SOD) بررسی شده است.

در این مطالعه دوسویه کور تصادفی شده با کنترل دارونما تعداد 70 بیمار مبتلا به NAFLD انتخاب و از طریق بلاک های تصادفی شده در دو گروه تحت درمان با کورکومین دوز 500 میلی گرم با پیپرین دوز 5 میلی گرم و دارونما توزیع شدند. مارکرهای CAT و SOD توسط روش فتومتریک و مارکر MDA توسط روش کالری متری به صورت قبل و بعد از مداخله اندازه گیری شد.

مقایسه تغییرات سطح سرمی فاکتور MDA و فعالیت آنزیم های CAT و SOD در سرم بیماران مورد مطالعه بعد از مداخله نشان داد که در اثر مصرف ترکیب کورکومین 500 میلی گرم و پیپرین 5 میلی گرم، فعالیت سرمی آنزیم کاتالاز به طور قابل ملاحظه ای افزایش می یابد (p=0.008) در حالیکه فاکتورهای SOD و MDA در دو گروه مورد مطالعه تفاوت معناداری نشان نداد (05/0<p).

نتایج به دست آمده حاکی از آن است که استفاده روزانه از ترکیب کورکومین 500 میلی گرم و پیپرین 5 میلی گرم در بیماران مبتلا به NAFLD، می تواند سبب افزایش فعالیت سرمی آنزیم کاتالاز شود. مطابق نتایج به دست آمده از این مطالعه می توان گفت استفاده از کورکومین 500 میلی گرم به همراه پیپرین 5 میلی گرم می تواند به عنوان مکمل طبیعی در کاهش اثرات منفی استرس اکسیداتیو در بیماران NAFLD موثر باشد.