بررسی تطبیقی ماده واحده قانون احترام به آزادی های مشروع و حفظ حقوق شهروندی

حقوق شهروندی، مجموعه حقوق بنیادینی هستند که فرد به عنوان شهروند از آن برخوردار است. اصل آزادی مشروع، اصل برایت، حق دسترسی به وکیل، حق دسترسی به دادگاه صالح و غیره، ازجمله این حقوق هستند. در کشور ما، هم قانون گذار در قانون اساسی به طور ویژه این حقوق را مورد توجه قرار داده است و هم مجلس شورای اسلامی در قانون احترام به آزادی های مشروع و حفظ حقوق شهروندی از آن ها پاسداری کرده است. هر انسان، فارغ از هر اندیشه، قومیت و زبانی که دارد، انسان است و به عنوان بشر، دارای شان و مرتبه انسانی است. به همین دلیل نمی توان با هر بهانه ای کرامت انسانی وی را خدشه دار کرد. از طرفی، هر فرد در هر جامعه ، یک سری حقوق بنیادین و ضروری دارد که لازم است از طرف دولت و حکومت رعایت و حفظ شود. بر همین اساس، این پژوهش با هدف بررسی تطبیقی ماده واحده قانون احترام به آزادی های مشروع و حفظ حقوق شهروندی و پاسخ به این سوال که آیا مفهوم آزادی و مصادیق آزادی در هر دو سند حقوق بشر و حقوق شهروندی یکسان است یا خیر، انجام گرفته است. این مقاله از نوع توصیفی-تحلیلی است. نتایج این پژوهش نشان داد که با توجه به امنیت مدار بودن قانون جدید در پذیرش حقوق شهروندی، قانون گذار جوانب احتیاط را موردنظر داشته و در برخی موارد، محدودیت هایی را نسبت به مطالبه خسارات معنوی مقرر نموده است.