انسان قرآنی از دیدگاه ایمه اطهار علیهم السلام و جایگاه آن در عملکردهای اجرایی رفتاری خود

به حکم عقل سالم بشری و مطابق ادیان آسمانی انسان ها به منظور تکامل روح و جان و حرکت به سوی آفریدگار جهان و پیوستن به دنیای بیکران ابدیت آفریده شده اند. بدیهی است که این اصل مسلم جز در سایه تهذیب نفس و آراستن روح و تربیت روان و ایجاد صفات کمال در مسیر حرکت به سوی قرب الهی و شناخت خاندان عصمت و طهارت بر مبنای شاخصه های علوم اسلامی ایجاد نمی شود، و اصولا بعثت انبیاء طبق روایات معتبر و صحیح اسلامی بر اصل تکامل جوامع انسانی استوار است. چنانکه پیامبر اسلام (ص) فرمود: من برای تکمیل و تتمیم صفات روحی انسان ها و تثبیت معیارهای اسلامی و قرآن بنیاد مبعوث شده ام. بنابراین رمز رسالت خاندان آل الله تکامل صفات و آثار نیکتای روحی و سیر به کمال مطلق بوده و نظرات علوم اسلامی پیرامون زندگی بشریت امری ضروری است. قرآن مجید راهنمای کامل و واقعی برای رسیدن به جاودانگی بر محور جامع جمیع علوم اسلامی و شاقول راهنمای انسانیت است. نقش اهل بیت (ع) در این نقشه عمیق و معنادار نقش عامل به آیات الهی و الگوی تمام مخاطبان قرآن است. انسان قرآنی از منظر اهل بیت (ع) انسانی ست که جوهر فکرش عمل به فرامین الهی و قلم عمرش در مسیر پیمودن هدف والای اسلام و دین ناب محمدی سپری شود. علوم عالمان دینی، علوم انسانی را زمانی در تکامل انسان قرآن بنیان تعریف می کنند که سبک زندگی انسانی، سبک زندگی اسلامی باشد و بتوان شیونات اجتماعی اجتماع را در مسیر علوم اسلامی– انسانی که معیارش فرامین اهل بیت (ع) است به نمایش صفحه زندگی بگذارد. اهل بیت (ع) شاخصه های علوم انسانی قرآن بنیاد را ارزش های اجتماعی– رفتاری– عبادی– اقتصادی– عاطفی– سیاسی تعریف می کنند و تکلیف انسان قرآنی را عامل به این ارزش ها می دانند. و انسانی که دارای چنین ویژگی هایی باشد ناب ترین عملکرد رفتاری را از خود به منصه ظهور می گذارد.