بررسی فارماکوژنتیک وارفارین با ژنوتیپ پلی مورفیسم ژن های CYP2C9 و VKORC1 و تعیین حساسیت و مقاومت به وارفارین در جمعیت جنوب ایران

از سال 1950، وارفارین به عنوان ضد انعقاد برای درمان و پیشگیری از شرایط ترومبوآمبولی استفاده می شود. عوامل مختلفی همچون سن، وزن، رژیم غذایی و عوامل ژنتیکی مثل ژن  CYP2C9وVKORC1 در تعیین دوز وارفارین موثر هستند. این مطالعه جهت ارزیابی پلی مورفیسم های رایج در بیماران تحت درمان با وارفارین انجام شد.

مطالعه ی مقطعی حاضر در سال 1399 در آزمایشگاه بیمارستان شهید دستغیب انجام گرفت. در مجموع 99 بیمار برای این مطالعه انتخاب شدند که به دلایل مختلف، از جمله مشکلات قلبی، وارفارین دریافت می کردند. پلی مورفیسم های ژنCYP2C9  و VKORC1 به روش Multiplex PCR مورد بررسی قرار گرفتند.

فراوانی افراد با آلل 1*1*، 3*1*، 3*2* و 3*3* برای ژن CYP2C9 به ترتیب 1، 9/1، 19/2 و 70/2 درصد و برای ژن VKORC1 -1639G>A آلل GA با 52/5 درصد بیش ترین فراوانی را داشت و پس از آن GG و  AAبه ترتیب با 34/3 و 13/1 درصد بیش ترین فراوانی را داشتند.

حضور پلی مورفیسم ژن CYP2C9 و VKORC1 اثر مهمی بر دوز وارفارین مورد نیاز برای حفظ  INRدر محدوده ی 3-2 دارد. در این مطالعه ی آلل CYPC2CP*3*3 و VKORC1 -1639G>A شایع ترین پلی مورفیسم های موجود بود. در مطالعه ی حاضر، ما نشان دادیم که ترکیب سن، وزن و ژنوتیپ CYP2C9 و VKORC1، تخمین بهترین دوز نگهداری وارفارین را ممکن می سازند. می توان با معادله ی رگرسیون نیاز دوز هفتگی وارفارین را محاسبه و به تعیین دوز آغازین این دارو به افرادی با شرایط مشابه کمک کرد.