بررسی دلالت آیه لاینال بر عصمت انبیا و ائمه (ع) و پاسخ نقدهای آن
یکی از آیاتی که بر عصمت پیامبران و ایمه (ع) مورد استدلال قرار گرفته است، آیه صد و بیست و چهارم بقره است. از دیدگاه متکلمان شیعی، این آیه بر عصمت امام از هر گونه خطا و گناه دلالت دارد. از این رو، اگر کسی گناهی انجام دهد حتی در صورت توبه، شایستگی نبوت و امامت را ندارد. دیدگاه اهل سنت این است که برای شایستگی نبوت یا امامت، عصمت مطلق شرط نبوده و در صورت توبه از گناه، شایستگی برای نبوت و امامت وجود دارد. مقاله حاضر با روش تحلیلی-انتقادی دیدگاه شیعه در دلالت آیه «لاینال» بر عصمت مطلق پیامبران و ایمه (ع) را ثابت کرده و نقدهای وارده بر آن را پاسخ می دهد. نگارنده همانند عموم عالمان شیعه عقیده دارد که عنوان «ظالم» در آیه «لاینال»، به لحاظ حال تلبس است که از نظر همه دانشمندان اصول، مطلقا حقیقت است و از این رو، بر عصمت مطلق دلالت دارد. ادعای اینکه «ظالم به کسی گفته می شود که متلبس به صفت ظلم است، نه آنکس که از ظلم توبه نموده» ناتمام است و با آیات دیگر و روایات ناسازگار است.
آیه لاینال ، عصمت ، عصمت انبیاء ، عصمت امام ، مشتق ، ظالم
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.