جستاری تطبیقی در خصوص شرط غیرعملکردی در حقوق طرح های صنعتی ‏

جلوه های ظاهری و جنبه های زیبایی شناختی محصولات می توانند به عنوان طرح صنعتی مورد حمایت قرار گیرند. در کنار شرایط ایجابی حمایت از طرح های صنعتی، مانند جدید بودن، اصیل بودن و منحصربه فرد بودن، شرط دیگری با عنوان «غیرعملکردی بودن» پیش بینی شده که در نظام های حقوقی به عنوان یک شرط سلبی مورد توجه قرار گرفته است. مطابق این شرط، طرحی که منحصرا ناشی از جنبه های عملکردی و به منظور حل یک مشکل فنی و کاربردی فراورده باشد به عنوان طرح صنعتی قابل حمایت نیست. با توجه به خلا تحقیقاتی در این زمینه، نگارندگان مقاله حاضر بر آن اند که از طریق مطالعه تطبیقی در نظام های حقوقی پیشرو به این پرسش ها پاسخ دهند که علت عدم حمایت از طرح عملکردی چیست؟ و طرح عملکردی با توسل به چه ضابطه ای تشخیص داده می شود؟ و سرانجام، با رویکرد توصیفی- تحلیلی نتیجه گیری می کنند که مبنای اصلی این شرط، تفکیک نظام طرح صنعتی از نظام حق اختراع است که به دنبال آن رقابت کارآمد نیز حفظ می شود. از طرفی، نظام های حقوقی معیارهای متفاوتی برای احراز این امر درنظر گرفته اند که معیار راهکارهای جایگزین و رویکرد علی ازجمله مهم ترین آنهاست.