تعیین اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر گرایش مصرف مواد و دشواری در تنظیم هیجان بیماران مبتلا به مواد افیونی

اعتیاد به مواد افیونی در سال های اخیر به نگرانی همه گیر و جهانی تبدیل شده است. امروزه یکی از درمان های توصیه شده در حوزه سوء مصرف مواد، درمان پذیرش و تعهد است. پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر گرایش مصرف مواد و دشواری در تنظیم هیجان بیماران مبتلا به مواد افیونی انجام شد.

پژوهش حاضر از نوع پژوهش های نیمه تجربی و براساس طرح پیش آزمون و پس آزمون و پیگیری دوماهه با گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش را تمامی افراد مبتلا به سوء مصرف مواد مخدر مراجعه کننده به مراکز ترک اعتیاد شهر رشت در سال 1400 تشکیل دادند. از میان آن ها سی نفر داوطلب واجد شرایط به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای وارد مطالعه شدند و در دو گروه مداخله و گواه قرار گرفتند. جمع آوری داده ها با استفاده از مقیاس گرایش اعتیاد (وید و همکاران، 1992) و مقیاس دشواری در تنظیم هیجان (گرتز و رومر، 2004) انجام شد. گروه مداخله درمان پذیرش و تعهد را طی دوازده جلسه نوددقیقه ای به صورت هفته ای یک بار دریافت کرد. داده های پژوهش با استفاده از آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر و آزمون تعقیبی بونفرونی در نرم افزار SPSS نسخه 23 تجزیه وتحلیل شد (0٫05=α).

نتایج نشان داد، مقایسه میانگین های مراحل پیش آزمون با پس آزمون و پیش آزمون با پیگیری برای متغیرهای گرایش مصرف مواد و دشواری در تنظیم هیجان در گروه آزمایش معنادار است (0٫05>p)؛ همچنین برای این متغیرها، تاثیر ماندگاری درمان پذیرش و تعهد در مرحله پیگیری به تایید رسیده است.

نتایج این پژوهش مشخص کرد، درمان پذیرش و تعهد بر متغیرهای گرایش مصرف مواد و دشواری در تنظیم هیجان بیماران مبتلا به مواد افیونی موثر است. پیشنهاد می شود درمانگران حوزه اعتیاد از روش مذکور برای بهبود و پیشگیری از عود بیماران مبتلا به مواد مخدر استفاده کنند.