تبیین تاثیر مولفه های فضای باز در شکل گیری سطوح مختلف معنا برای سالمندان (نمونه موردی : مجتمع مسکونی اکباتان)

فضاهای باز مجتمعهای مسکونی نقش اساسی در شکلگیری معنای ارتباطی ساکنین ایفا می کنند. مناسب سازی این فضاها با توجه به نیازها و الگوهای عملکردی گروه های بهره بردار جهت حضورپذیری اقشار مختلف در تمامی گروه های سنی و جنسی از مهمترین دغدغه های طراحان می باشد. یکی از گروه های سنی بسیار مهم و ضروری جهت بررسی تاثیر مکان در ایجاد حس نشاط و امید به زندگی برای این اقشار، سالمندان می باشد. علی رغم مطالعات متعدد در خصوص حضورپذیری در فضاهای باز مجتمع های مسکونی، راهکارهای طراحی مناسب و کاربردی برای طراحان در گروه های بهره بردار سالمندان صورت نگرفته است.این پژوهش با هدف بررسی نقش فضاهای باز مجتمع های مسکونی درحضورپذیری گروه های سنی سالمندان، به بررسی تاثیر جنبه های مولفه های کالبدی-فعالیتی در شکل گیری معنا برای سالمندان می باشد. این پژوهش از نظر نوع تحقیق : کیفی، از نظر راهبرد تحقیق : ترکیبی (تفسیری-تحلیلی و همبستگی) و ابزار جمع آوری داده ها شامل مشاهده، مصاحبه نیمه سازمان یافته و پرسشنامه (بسته و باز) می باشد. نتایج پژوهش حاکی از آن است که، مولفه های کالبدی و فعالیتی فضاهای باز، در معناداری این فضاها، جهت حضور گروه های سنی سالمندان موثر بوده، و شاخصه های کالبدی این فضاها بیشترین تاثیر را در شکل گیری سطوح مختلف معنا برای سالمندان دارا می باشند. در میان مولفه های کالبدی : آسایش محیطی، ایمنی و امنیت محیطی بیشترین تاثیر و مولفه اقلیم کمترین تاثیرگذاری و در بین مولفه های فعالیتی : رویدادپذیری و اختلاط عملکردی بیشترین تاثیر در شکل گیری سطوح مختلف معنا را دارد. همچنین در بین مولفه های معنایی : خوانایی و آشنایی به ترتیب بیشترین و کمترین نقش را در معناداری فضاهای باز برای سالمندان ایفا می کنند.