ابعاد اخلاقی شرط عدم مسئولیت در حقوق ایران و حقوق بین الملل

شرط عدم مسیولیت نوعی قرارداد است که طی آن توافق می شود که طرفین نسبت به مسیولیت های اخلاقی احتمالی که در آینده ممکن است ایجاد شود معاف شوند یا مسیولیت آنها کاهش یابد. بدین ترتیب می توان گفت شرط عدم مسیولیت شرطی است که در متن قرارداد گنجانده می شود و هدف آن از بین بردن مسیولیتی است که در صورت عدم اجرای قرارداد یا تاخیر در اجرای آن و یا اجرای ناقص قرارداد متوجه متعهد می گردد. لذا هدف این تحقیق بررسی بعد اخلاقی این شرط، در حقوق ایران و بین الملل می باشد که  با روش توصیفی تحلیلی با فن کتابخانه ای انجام شد.

شرط عدم مسیولیت شرطی است که با هدف رفع مسیولیت قراردادی یا غیر قراردادی یک طرف نسبت به جبران خسارت در قرارداد گنجانده می شود. طبق یک نظر شرط عدم مسیولیت باطل است. طبق نظر دیگر، شرط عدم مسیولیت معتبر است. مقایسه وضعیت شرط عدم مسیولیت در حقوق بین الملل با حقوق ایران، با توجه به ابعاد آن در حقوق و تعهدات اخلاقی طرفین قرارداد، در معاهدات داخلی و بین المللی و تعهدات اخلاقی آنها تاثیر گذار بوده است. هرگاه شرط عدم مسیولیت به طور صحیح واقع شود مسیولیت اخلاقی متعهد را از بین می برد و دیگر زیان دیده نمی تواند از وارد کننده ی زیان مطالبه ی خسارت نماید. شرط عدم مسیولیت در محدوده ی مسیولیت های مدنی قراردادی که ناشی از اشتباه و خطا باشد، نافذ می باشد.