نقش تجارب معنوی در پیش بینی خودکارآمدی دانشجویان با میانجی ذهن آگاهی

با توسعه خودکارآمدی می توان دانشجویانی سازگار و فعال هم در عرصه یادگیری و هم در زندگی فردی و اجتماعی داشت. بنابراین مطالعه حاضر با هدف بررسی نقش میانجی ذهن آگاهی در رابطه تجارب معنوی با خودکارآمدی دانشجویان انجام شد.

روش پژوهش توصیفی-همبستگی بود. جامعه پژوهش شامل تمامی دانشجویان دختر و پسر کارشناسی دانشگاه فرهنگیان استان قزوین در سال تحصیلی 1400-1399 بود که 269 نفر به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به شیوه اینترنتی به پرسشنامه های تجارب معنوی اندروود و ترسی (2002)، ذهن آگاهی چادویک و همکاران (2008) و خودکارآمدی شرر و مادوکس (1982) پاسخ دادند. جهت تحلیل داده ها از آزمون همبستگی پیرسون با کمک نرم افزار SPSS نسخه 24 و بررسی مدل پژوهش از نرم افزار AMOS استفاده شد.

نتایج نشان داد احساس حضور خداوند (0/01> P، 0/185=β)، ارتباط با خداوند (0/01>P، 0/222=β) و احساس مسیولیت در برابر دیگران (0/01>P،0/381=β) به صورت مثبت و مستقیم بر ذهن آگاهی تاثیر دارند. احساس حضور خداوند هم به صورت مستقیم (0/01>P، 0/159=β) و هم به صورت غیرمستقیم و با میانجی گری ذهن آگاهی (0/05>P، 0/085=β) بر خودکارآمدی تاثیر مثبت دارد. ارتباط با خداوند هم به صورت مستقیم (0/01>P، 0/137=β) و هم به صورت غیرمستقیم و با میانجی گری ذهن آگاهی (0/01>P، 0/102=β) بر خودکارآمدی تاثیر مثبت دارد. احساس مسیولیت در برابر دیگران هم به صورت مستقیم (0/05>P، 0/135=β) و هم به صورت غیرمستقیم و با میانجی گری ذهن آگاهی (0/01>P، 0/175=β) بر خودکارآمدی تاثیر مثبت دارد. ذهن آگاهی به صورت مستقیم و مثبت بر خودکارآمدی (0/01>P، 0/460=β) تاثیر دارد.

بر اساس نتایج این مطالعه، با آگاه سازی و بالا بردن تجارب معنوی در جهت تقویت ذهن آگاهی، می توان خودکارآمدی دانشجویان را افزایش داد. پس ضروری است که در سیاست گذاری ها و برنامه ریزی های نظام های آموزشی متولی به این امر مهم توجه ویژه ای شود و تدابیر لازم برای بهبود و ارتقای خودکارآمدی دانشجویان اندیشیده شود.