یگانه انگاری یا دوگانه انگاری هویت شخصی انسانی از نگاه علامه طباطبایی

علامه طباطبایی یکی از فیلسوفان نظریه پرداز در حکمت متعالیه است که به دیدگاه او درباره نفس، از جمله هویت شخصی انسان، پرداخته نشده است. در این مقاله به گزارش، تحلیل و نقد دیدگاه علامه طباطبایی درباره یگانه انگاری یا دوگانه انگاری هویت شخصی انسانی پرداخته می شود. در این راستا باید به ارتباط میان نفس و بدن و تاثیر متقابل آنها بر یکدیگر و هویت شخصی منتج از آن پرداخته شود؛ زیرا نکته اساسی در بررسی ارتباط میان نفس و بدن، ارتباط علی میان آنهاست. به نظر می رسد که قایلان به دیدگاه ارتباط علی میان نفس و بدن، از جمله علامه طباطبایی، باید قایل به دوگانه انگاری میان نفس و بدن باشند. اما با توجه به مبانی وجودشناختی علامه طباطبایی و پذیرش حرکت جوهری در نزد علامه، خلاف فرض اولیه، این نتیجه به دست می آید که نفس و بدن دو مرتبه از یک حقیقت مشکک و سیال اند. لذا، از نظر علامه، با توجه به مبانی اصالت وجودی، هویت شخصی انسان به صورت یک جوهر واحد سیال خواهد بود. نگاه وجودشناختی علامه به هویت شخصی انسان شاخصه اصلی شاکله بحث و موجب تمایز دیدگاه او از سایر دیدگاه ها درباره نحوه ارتباط نفس و بدن در فلسفه ذهن است. در این مقاله روشن خواهد شد که دیدگاه علامه، با وجود اختلاف عمیق در مبنا، به یگانه انگاری جوهری و دوگانه انگاری ناظر به ویژگی ها نزدیک است.