محیط کشت بهینه مشتق از سلول های سرتولی می تواند سبب بهبود عملکرد سد خونی-بیضه ای و اسپرماتوژنز در موش های مدل آزواسپرمی القا شده با هیپرترمی اسکروتال شود: یک مطالعه تجربی

افزایش دمای بیضه با آسیب به اپیتلیوم لوله های اسپرم ساز و اختلال در تولید اسپرم همراه است.

هدف از مطالعه کنونی بررسی اثرات محیط کشت بهینه مشتق از سلول های سرتولی (SCCM) بر ژن های مرتبط با سد خونی-بیضه ای و فرآیند اسپرماتوژنز به دنبال القای هایپرترمی اسکروتال بود.

در این مطالعه 40 سر موش سوری نژاد NMRI بالغ 8 هفته با وزن 30-25 گرم به صورت تصادفی به 4 گروه تقسیم شدند: (I کنترل، DMEM (II، (III هایپرترمی اسکروتال، و IV) هایپرترمی اسکروتال+SCCM. هایپرترمی با قرار دادن ناحیه اسکروتال موش ها در آب 43 درجه سانتی گراد به مدت 20 دقیقه به صورت یک روز در میان و به مدت 10 روز القا گردید. موش ها در گروه II و IV به مدت 5 هفته و به صورت یک روز درمیان به ترتیب (μl 10) DMEM F/12 و (μl 10) SCCM دریافت کردند. سپس موش ها قربانی شده و دم اپی-دیدیم آن ها جهت بررسی پارامترهای اسپرم، بیضه ها جهت مطالعات استریولوژیکال، سطح ROS و GSH، و بیان ژن های Ocln, Gja1, Cdh2 و Itgb1 جدا شدند.

نتایج آنالیز اسپرم نشان داد که در موش های تحت درمان با SCCM به صورت معناداری تعداد و تحرک اسپرم ها افزایش و از هم گسیختگی DNA آن ها کاهش یافته بود. همچنین، یافته های بافتی و مولکولی نشان دهنده افزایش حجم بافت بیضه، شمار سلول های زایا، سطح GSH و بیان ژن های Ocln, Gja1, Cdh2 و Itgb1 در گروه تحت درمان با SCCM در مقایسه با گروه هایپرترمی اسکروتال بود.

یافته ها نشان می دهد که فاکتورهای رشد SCCM تکثیر و تمایز سلول های زایا را از طریق اثرات پاراکرین تحریک می کنند و بیان ژن های مرتبط با سد خونی-بیضه ای را در موش های تحت القای هایپرترمی اسکروتال تنظیم می کنند.