دمیلیناسیون مزمن در روند اسپرماتوژنز طبیعی موش ای C57/BL 6 سمی شده با کوپریزون تداخل ایجاد می کند: یک مطالعه تجربی

به دلیل آسیب های وارده به میلین و آکسون سلول های عصبی در افراد مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس، ممکن است عدم هماهنگی حرکتی و عدم تعادل در ترشحات غدد درون ریز ایجاد گردد.

هدف این مطالعه، بررسی نقش دمیلیناسیون مزمن بر محور هیپوتالاموس-هیپوفیز-گناد در مدل موشی مولتیپل اسکلروزیس بوده است.

20 راس موش C57/BL 6 بالغ نر به دو گروه (10 راس در هر گروه) به شرح ذیل تقسیم شدند: گروه کنترل که یک رژیم غذایی معمول را به مدت 17 هفته دریافت کردند (CONT)، گروه آزمایش (cuprizone [CPZ]) که ابتدا به مدت 12 هفته با غذای حاوی 2/0% سم کوپریزون تغذیه شدند ولی سپس به مدت 5 هفته سم کوپریزون از رژیم غذایی قطع گردید. سطح تستوسترون سرم، هیستوپاتولوژی بافت های مغز و بیضه، و همچنین پارامترهای اسپرم مورد ارزیابی قرار گرفت.

محتوای میلین هسته قوسی هیپوتالاموس به طور قابل توجهی پس از 12 هفته مصرف سم کوپریزون در مقایسه با گروه CONT کاهش یافت و این تفاوت آماری تا 17 هفته باقی ماند. سطح تستوسترون به طور قابل توجهی در گروه CPZ در مقایسه با گروه CONT در هفته های 12 و 17 کاهش یافت. کاهش قابل توجهی در ارتفاع اپیتلیوم لوله های منی ساز و مساحت بافت بینابینی و همچنین تعداد انواع سلول های اپیتلیال لوله های منی ساز در گروه CPZ نسبت به گروه CONT، در هفته 12 و 17 مشاهده شد. تعداد اسپرم، تحرک و زنده مانی در گروه CPZ در مقایسه با گروه CONT در هفته 12 و 17 مطالعه به طور قابل توجهی کاهش یافت.

دمیلیناسیون مزمن القا شده با سم کوپریزون، ممکن است از طریق آسیب رساندن به هسته قوسی هیپوتالاموس، منجر به اختلال در محور هیپوتالاموس- هیپوفیز- گناد و آسیب به بافت بیضه و متعاقبا تداخل در روند اسپرم زایی گردد.