بررسی اثرات حفاظتی ویتامین D3 بر تغییرات فیزیولوژیک و آسیب شناسی بیضه در موش های صحرایی بالغ تیمار شده با پنکونازول

قارچ کش های سیستمیک تری آزول همچون پنکونازول دارای اثر منفی بر بافت های مختلف بدن هستند. در مطالعه حاضر، اثرات حفاظتی ویتامین D3 بر تغییرات بافت و محور هیپوفیز-بیضه در موش های صحرایی بالغ تیمار شده با پنکونازول بررسی شد. در این مطالعه تجربی، موش های صحرایی نر از نژاد ویستار به شش گروه شش تایی شامل: گروه کنترل، گروه شاهد (یک میلی لیتر آب مقطر)، گروه تجربی 1 (mg/kg 100 پنکونازول)، گروه تجربی 2 (IU/kg 1000 ویتامین D3)، گروه تجربی 3 (mg/kg 100 پنکونازول+ IU/kg 500 ویتامین D3) و گروه تجربی 4 (mg/kg 100 پنکونازول+ IU/kg 1000 ویتامین D3) دسته بندی شدند. در انتهای روز بیست و هشتم، نمونه خونی برای سنجش میزان سرمی هورمون های FSH ، LH و تستوسترون به روش الایزا گرفته شد و بافت بیضه نیز برای بررسی آسیب شناسی خارج شد. میزان سرمی LH و FSH در گروه تجربی 1 در مقایسه با گروه های کنترل و شاهد افزایش معناداری نشان داد (p<0.05)، اما میزان سرمی تستوسترون کاهش داشت (p<0.05). میزان سرمی LH و FSH در گروه های تجربی 3 و 4 در مقایسه با گروه تجربی 1 کاهش (p<0.05) و میزان تستوسترون سرم افزایش معناداری داشت (p<0.05). بررسی آسیب شناسی بافتی نیز نشان داد که بافت بیضه در گروه تجربی 1، تخریب و در گروه های تجربی 3 و 4 ترمیم شده است.نتیجه ‏گیری: براساس نتایج این مطالعه، ویتامین D3 می تواند آسیب بیضه ناشی از پنکونازول را در موش های صحرایی بهبود دهد.