بررسی ژن های منتخب مرتبط با سیگنالینگ سیتوکین در بافت مغز بیماران مبتلا به اختلال افسردگی ماژور

اختلال افسردگی ماژور یکی از متداول ترین بیماری های حوزه روانی  است. نتایج پژوهش ها نشان می دهند که در این دسته از بیماران، فرآیندهای التهابی افزایش می یابند. با این وجود، شمار اندکی از پژوهش ها به موضوع مارکرهای التهابی در مغز این بیماران  پرداخته اند. هدف مطالعه حاضر بررسی بیان محور تنظیمی مرتبط با سیگنالینگ سیتوکین در بافت مغز بیماران مبتلا به اختلال افسردگی ماژور بود. با بهره گیری از یک رویکرد بیوانفورماتیکی بر پایه تجزیه و تحلیل داده های ریزآرایه، بیان یک محور تنظیمی در نمونه های بافت قشر پیش پیشانی بررسی شد. اصلاح پس زمینه، فیلتر کردن ژن و نرمال سازی داده ها با استفاده از آزمون های مختلف در نرم افزار R انجام شد. کیفیت داده ها نیز با بهره گیری از بسته AgiMicroRna و نمودار PCA بررسی شد. ژن های دارای تغییر بیان با استفاده از بسته limma  شناسایی شدند. برای بررسی همبستگی بین ژن های منتخب از آزمون پیرسون در نرم افزار R  استفاده شد. نتایج بدست آمده نشان دادند که بیان ژن های BDNF و NRG1 در بافت PFC بیماران MDD با کاهش معناداری همراه بوده و از سوی دیگر بیان در سطح ژن های IL6 و TNF با افزایش معناداری روبرو شده است. همچنین یک همبستگی منفی قدرتمند میان ژن های IL6 و BDNF حاصل گردید. در این مطالعه، نتایج نشان می دهند که میان پیشرفت بیماری MDD و سیگنالینگ بواسطه سیتوکین رابطه پیچیده ای وجود دارد. این پژوهش شواهدی در راستای درک بهتر سازوکارهای بیماری زایی MDD ارایه می دهد.