بنیاد ایده امت واحده اسلامی بر «دوستی» در رهیافت سیاسی امام خمینی(ره)

این مقاله به منظور پاسخگویی به این سوال اساسی که "کارکرد ساز و کار برادری و دوستی در ایجاد همگرایی بین مسلمین جهان در آراء مرحوم امام چیست؟" بر آن است تا صحت فرضیه "تاکیدات مرحوم امام بر پایه اصل قرآنی مودت و دوستی مسلمین، ضرورت اتخاذ مشی واحد مسلمانان در قبال مصالح امت اسلامی و از جمله مقابله با دشمن مشترک که به حاشیه رفتن اختلافات را سبب می گردید، زمینه تفاهم و همدلی ملل مسلمان به منظور نیل به حیات طیبه را فراهم آورد" را مورد سنجش قرار دهد.

روش شناسی پژوهش: 

این نوشتار با استفاده از روش توصیفی-تحلیلی و گردآوری اطلاعات به شیوه کتابخانه ای این موضوع را کاویده که همان گونه که در مقیاس ملی با تقویت دوستی و محبت بین آحاد مردم، زمینه ارتقاء قدرت ملی از رهگذر اتحاد و همدلی بیشتر فراهم می آید، در عرصه جهان اسلام نیز نقش آفرینی مفهوم مودت و دوستی در شکل گیری "ید واحده" به منظور تحکیم اقتدار اسلامی، انکارناپذیر است.

این پژوهش نشان می دهد ایده متعالی رهبر راحل انقلاب در تقویت هر چه بیشتر مودت و دوستی معطوف به همگرایی ملل مسلمانان -صرف نظر از تفاوت های اعتقادی- اهمیت تشکیل امت واحده به منظور تحقق حیات طیبه اسلامی با بی اعتنایی به نقشه های شوم دشمنان خواهان ذلت دنیای اسلام در دامن زدن به اختلافات فرقه ای را، به همه مسلمانان جهان ثابت نمود.

بررسی دیدگاه های مرحوم امام(ره) در خصوص اتحاد مسلمین گواه آن است که آن بزرگوار با تمرکز بر عوامل و عناصر معنوی و غیرمادی، هدف ایده بلند امت واحده اسلامی در طرح همگرایی مسلمین را با آگاهی ژرف نسبت به ایجاد ضرورت رابطه دوستی و مبتنی بر محبت بین مسلمین از رهگذر تحقق تفاهمی و نه صرفا اخلاقی بلکه در چارچوبی هنجاری و شکل گیری نوعی رابطه بین الاذهانی بین آحاد مسلمین در نیل به حیات طیبه مطمح نظر قرار داده بود.