اثر تمرین مقاومتی بر شاخص های رگ زایی در دانشجویان مرد کم تحرک

آنژیوژنز فرآیندی سودمند است که شبکه مویرگی را تقویت نموده و معمولا در پاسخ به تمرین بدنی آغاز می شود. مطالعه حاضر با هدف بررسی تغییرات فاکتورهای فیزیولوژیکی دخیل در رگ زایی در پاسخ به تمرین های دایره ای یا مقاومتی سنتی انجام شد.

36 دانشجوی مرد کم تحرک سالم در حال تحصیل در دانشگاه تربیت دبیر شهید رجایی تهران (سن: 3/2±1/22 سال، قد: cm 1/5±7/172) به طور داوطلبانه وارد مطالعه شده و از آبان لغایت بهمن 1401 در پژوهش شرکت کردند. داوطلبان به طور تصادفی در گروه تمرین های مقاومتی دایره ای (CRT) یا گروه تمرین قدرتی سنتی (RT) تقسیم شدند. گروه CRT به انجام تمرین چهار دور/ سه بار در هفته/ هشت هفته با شدت 55%-50 یک تکرار بیشینه (1RM) پرداخت (12n=). گروه RT نیز به انجام سه ست/ سه بار در هفته/ هشت هفته حرکات یکسان با شدت 75% 1RM و به دنبال آن دو دقیقه استراحت بین ست ها پرداخت (12=n). گروه کنترل نیز هیچ فعالیتی نداشت (12=n). میزان پاسخ فاکتور رشد اندوتلیال عروقی (VEGF)، سطح پلاسمایی هورمون رشد (GH) و فاکتور رشد پایه فیبروبلاست (BFGF) اندازه گیری شد.

هر دو پروتکل CRT و RT منجر به افزایش این فاکتورها در پس آزمون نسبت به پیش آزمون شدند. افزون براین، میزان VEGF و GH در پس آزمون به طور معناداری بیشتر از کنترل بود. نتایج نشانگر همبستگی قوی بین مقدار مطلق GH و VEGF به دنبال CRT و RT است.

این پژوهش نشان داد که CRT و RT ممکن است رگ زایی را از طریق افزایش VEGF، BFGF و GH افزایش دهند.