تبیین ارتباط فضاهای تعاملی مهدکودک ها با ارتقای خلاقیت کودکان

مهدکودک یکی از مکان هایی است که خلاقیت کودک در آن ها پرورش می یابد. یکی از راهکارهایی که موجب افزایش رشد خلاقیت در کودکان می گردد؛ ایجاد محیط تعاملی و منعطف در مهدکودک هاست. ازاین رو پژوهش حاضر باهدف فراهم سازی زمینه رشد و ارتقای خلاقیت کودکان در محیط آموزشی مهدکودک ها، به شناسایی ویژگی های فضاهای تعاملی موجود در این نوع فضاها می پردازد تا بتواند به نحوه تاثیر آن ها بر رشد خلاقیت در کودکان دست یابد.

روش پژوهش:

 در این پژوهش که از نوع کاربردی و ازنظر روش انجام، توصیفی - پیمایشی است، سه ویژگی فضای کودک اعم از «کنجکاوی»، «بازی» و «تخیل» و سه ویژگی مهم فضای تعاملی اعم از «انعطاف پذیری»، «پیچیدگی و تنوع پذیری»، «تحریک پذیری»، با 23 مولفه از طریق پرسشنامه محقق ساخته ای که بر اساس طیف پنج گزینه ای لیکرت تهیه شده، در سال 1401 موردنظرسنجی قرارگرفته است. جامعه آماری پژوهش مربیان 35 مهدکودک منتخب در نیاوران تهران به تعداد 426 مربی می باشد که بر اساس فرمول کوکران نمونه آماری آن برابر با 202 نفر می گردد. تجزیه وتحلیل داده ها پس از گرداوری اطلاعات حاصل از توزیع پرسشنامه ها و واردکردن آن ها در نرم افزار SPSS با استفاده از آزمون تی تک نمونه ای انجام پذیرفته است.

یافته های پژوهش نشان از وجود رابطه معنادار بین سه ویژگی مهم فضاهای تعاملی و رشد خلاقیت کودکان دارد، لذا فرضیه اصلی پژوهش مبنی بر اینکه «ایجاد فضاهای تعاملی بر رشد خلاقیت کودک تاثیرگذار است» مورد اثبات قرار می گیرد.

نتایج نشان می دهد استفاده از فضاهایی که انعطاف پذیر بوده و موجب کنجکاوی کودک می شود، تحریک حواس پنج گانه، استفاده از مصالح متنوع نظیر لاستیک ها، تنه های درختان بریده شده در فضای بازی، استفاده از رنگ های مختلف در کف، سقف، بدنه ها و مبلمان ها، استفاده از آب به صورت فواره، آب نما، دیوار آب و جوی در اطراف فضای بازی کودکان، ایجاد تعلق خاطر و توجه به تجربه های فردی و جمعی مخاطب در طراحی محیط تعاملی به افزایش تعامل کودک، محیط، رشد خلاقیت کودک و تعاملی شدن محیط کمک نماید.