تشخیص مولکولی Paecilomyces formosus در جنگل های زاگرس با استفاده از آغازگرهای اختصاصی

شناسایی دقیق گونه های میزبان برای تشخیص بیماری و اتخاذ استراتژی صحیح مدیریت آن بسیار مهم است. گونه Paecilomyces formosus، عامل سرخشکیدگی و زوال بلوط، تهدیدی نوظهور است که ممکن است در آینده جنگل های زاگرس ایران را در معرض خطر جدی قرار دهد. در این مطالعه از واکنش زنجیره ای پلیمراز تودرتو با جفت آغازگرهای اختصاصی PaMF و PaMR طراحی شده از مقایسه توالی های نوکلیوتیدی ناحیه نسخه برداری شده داخلی DNA ریبوزومی هسته ای (ITS) گونه P. formosus و سایر آرایه های نزدیک، برای تشخیص این گونه استفاده شد. برای این منظور نمونه برداری از درختان جنگلی با علایم سرخشکیدگی در دو استان کرمانشاه و ایلام صورت گرفت. جدایه های Paecilomyces با استفاده از ویژگی های ریخت شناختی، تولید اسید روی محیط کشت کراتین سوکروز آگار و توالی یابی ناحیه ITS-rDNA و قسمتی از ژن بتاتوبولین شناسایی گردیدند.  با استفاده از واکنش زنجیره ای پلیمراز تودرتو، باند 441 جفت بازی منحصرا از DNA ژنومی P. formosus تکثیر شد و هیچ باندی برای سایر گونه ها و از جمله گونه P. variotii مشاهده نشد. روش واکنش زنجیره ای پلیمراز تودرتو می تواند 100 پیکوگرم از DNA ژنومی P. formosus را ردیابی کند. شصت درخت از هفت منطقه درجنگل های زاگرس با علایم سرخشکیدگی مورد ارزیابی قرار گرفت که گونه های گیاهی کرف (Acer sp.)، بلوط لبنانی (Quercus libani)، کیکم (کرکو) (Acer monspessulanum)، کنار (Ziziphus spina-christi)، انجیر  (Ficus carica)، پلت (Acer sp.)، تنگس (Amygdalus lycioides)، گز (Tamarix ramosissima)، آلبالوی وحشی(Cerasus microcarpa)  و گیلاس وحشی (Cerasus avium)  برای اولین بار به عنوان میزبان های جدید برای P. formosus گزارش می شوند. تایید بیماریزایی جدایه ها با مایه زنی روی شاخه های بریده و شاخه های سالم درختان انجام شد. آغازگرهای اختصاصی طراحی شده در این تحقیق می تواند برای ردیابی سریع و مطمین P. formosus، پایش همه گیری ها و اتخاذ استراتژی های صحیح مدیریتی در جنگل های زاگرس مورد استفاده قرار گیرد.