رابطه بین حوادث آسیب زای زندگی با رفتارهای خودآسیبی در دانشجویان: نقش میانجی ذهنی سازی و بدتنظیمی هیجانی منفی

خودآسیبی یکی ازقوی ترین پیش ینی کننده های خودکشی است. دانشجویان به عنوان یکی از جمعیت هایی شناخته شده اند که بیشترین میزان بروز آسیب به خود را دارند. بنابراین درک چرایی و مکانیسم های مهم در این زمینه حیاتی است. مطالعه حاضر نیز با هدف بررسی نقش میانجی ذهنی سازی و بدتنظیمی هیجانی منفی در ارتباط بین حوادث آسیب زای زندگی با رفتارهای خودآسیبی در دانشجویان انجام گرفت.

پژوهش حاضر توصیفی- همبستگی از نوع معادلات ساختاری است. جامعه آماری این پژوهش کلیه دانشجویان کارشناسی دانشگاه کرج بودند که از این تعداد 290 نفر به روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش عبارت اند از: پرسشنامه رویدادهای مهم زندگی، پرسشنامه کنش وری تاملی، مقیاس دشواری در تنظیم هیجان- فرم کوتاه و پرسشنامه آسیب به خود. داده های پژوهش با استفاده از نرم افزارهای SPSS و LISREL و به کمک روش مدل یابی معادلات ساختاری تحلیل شد.

. همچنین ضرایب مسیرهای مستقیم حوادث آسیب زای زندگی بر روی بدتنظیمی هیجانی منفی (169/14 T= ،683/0 = β)  و مولفه ذهنی سازی عدم اطمینان (61/21 T= ،782/0 = β)  به صورت مثبت معنادار بودند. ضریب مسیر مستقیم حوادث آسیب زای زندگی بر روی اطمینان (650/24- T= ،823/0- = β) به صورت منفی معنادار بودند. مسیر مستقیم حوادث آسیب زای زندگی بر روی رفتارهای خودآسیبی معنادار نبود. همچنین تجزیه و تحلیل یافته های پژوهش حاکی از  نقش میانجی ذهنی سازی و بدتنظیمی هیجانی منفی در رابطه بین حوادث آسیب زای زندگی با رفتارهای خودآسیبی بود.

براساس یافته های پژوهش می توان نتیجه گرفت، مداخلات هدفمندی که در جهت افزایش ظرفیت ذهنی سازی و کاهش بدتنظیمی هیجانی منفی بکار گرفته می شوند، احتمالا می توانند در زمینه پیشگیری و کاهش رفتارهای خودآسیب رسان افراد موثر باشند.