ارزیابی تاثیر توده های بومی به عنوان پایه بر میزان تحمل به تنش خشکی در هنداوانه «کریمسون سوئیت»

استفاده از پایه های متحمل به خشکی از جمله هندوانه های بذری، دیمی و کدو یک راه حل موثر در افزایش تحمل به تنش خشکی در هندوانه است. بدین-منظور این آزمایش بصورت گلخانه ای به منظور ارزیابی اثر تیمار آبیاری در سه سطح ظرفیت مزرعه ای (FC 6/0- 3/0 و :8/0-6/0: 8/0-1) و تیمار پایه در پنج سطح (شاهد، سه پایه هندوانه دیم و بذری: سبزوار، خواجه و آشتیان و یک پایه کدو: شینتوزا) بر پارامترهای فیزیولوژیک و بیوشیمیایی در هندوانه رقم کریمسون سوییت سوپر دراگون F1 اجرا شد. نتایج نشان داد که با افزایش سطوح خشکی تعداد روزنه برگ در گیاهان پیوندی و غیرپیوندی کاهش می یابد و گیاهان پیوند شده روی پایه شینتوزا تراکم روزنه ای بالاتری داشتند. تنش خشکی سبب کاهش معنی دار شاخص کلروفیل، محتوای نسبی آب برگ و افزایش نشت الکترولیت در هندوانه های مورد مطالعه شد. ظرفیت آنتی اکسیدانی کل و فعالیت آنزیم های کاتالاز و پراکسیداز در نتیجه تنش خشکی افزایش یافت، اما این افزایش در گیاهان پیوندی روی پایه های شینتوزا و سبزوار بیشتر از گیاهان پیوند شده روی پایه های آشتیان و خواجه و همچنین هندوانه های غیرپیوندی بود. هندوانه های پیوند شده روی پایه های سبزوار و شینتوزا بالاترین، درحالیکه هندوانه های غیر پیوندی و پیوند شده روی پایه آشتیان کمترین میزان محتوای ترکیبات فنلی برگ را تولید نمودند.. سطح پتاسیم و فسفر در گیاهان با آبیاری نرمال بالاتر از گیاهان تحت تنش بود. در نتیجه صفات عملکرد و رشد رویشی بطور معنی داری تحت تاثیر تیمارهای آبیاری و پیوند قرار گرفتند.