واکنش های فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی برخی از ارقام و پایه های انگور تحت تیمار سدیم نیتروپروساید در شرایط تنش شوری

به منظور بررسی تاثیر سدیم نیتروپروساید بر کاهش اثر منفی تنش شوری در چهار رقم و پایه انگور، پژوهشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار انجام شد. قلمه های ریشه دار شده دو ساله هر چهار رقم و پایه (بیدانه سفید، یاقوتی، 140Ru و 1103P) با سه سطح شوری (شوری در محلول غذایی کرامر) صفر، 25 و 50 میلی مولار کلرید سدیم (با هدایت الکتریکی 3/1، 50/4 و 80/6 دسی زیمنس بر متر) و سه سطح سدیم نیتروپروساید، صفر، 5/0 و 1 میلی مولار تیمار شدند. نتایج نشان داد که با افزایش سطوح شوری، شاخص های محتوای نسبی آب برگ، میزان کلروفیل a، b و کاروتنویید کل کاهش یافتند. میزان پرولین، گلایسین بتایین، قندهای محلول، مواد فنلی کل، نشت یونی، مالون دی آلدیید و پراکسید هیدروژن با افزایش سطوح شوری افزایش یافتند. طبق نتایج بدست آمده، کاربرد سدیم نیتروپروساید بخصوص غلظت یک میلی مولار در شرایط تنش شوری باعث افزایش محتوای نسبی آب برگ، میزان رنگیزه های فتوسنتزی، مواد فنلی کل، پرولین، گلایسین بتایین، قندهای محلول و همچنین کاهش میزان نشت یونی، مالون دی آلدیید و پراکسید هیدروژن در ارقام و پایه های انگور مورد بررسی گردید. تیمار سدیم نیتروپروساید روی ارقام بیدانه سفید و یاقوتی بیشتر از پایه ها تاثیر گذاشت. مطابق با نتایج، رقم بیدانه سفید حساس به شوری بود، در حالی که پایه 140Ru نسبت به ارقام بیدانه سفید، یاقوتی و پایه 1103P به شوری مقاوم تر بود.