تاثیر عاملیت اخلاقی در پیش بینی خیانت سایبری همسران با نقش میانجی گری خودکارآمدی هیجانی

در روابط زناشویی خیانت سایبری، مساله ای است که تمامی عملکرد خانواده را تحت تاثیر قرار می دهد. بنابراین پژوهش حاضر با هدف تبیین مدل علی خیانت سایبری بر اساس عاملیت اخلاقی و خودکارآمدی هیجانی انجام گرفت.

روش مطالعه، توصیفی از نوع همبستگی بود. از میان مراجعه کنندگان به مراکز مشاوره پیشگیری از طلاق استان تهران، 264 نفر به روش نمونه گیری هدفمند در سال 1400 انتخاب شدند. در جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه خیانت سایبری Docan-Morgan و Docan (2007 م.)، مقیاس عاملیت اخلاقی Black (2016 م.) و مقیاس خودکارآمدی هیجانی Beverly و همکاران (2008 م.) استفاده شد. داده ها با استفاده از آزمون ضریب همبستگی پیرسون، بوت استراپ و سوبل و از طریق برنامه نرم افزار SPSS 24 و Amos 24 مورد تحلیل قرار گرفتند. ملاحظات اخلاقی: در طول اجرای مطالعه تمامی اصول اخلاقی پژوهش نظیر اصالت متون، صداقت، امانتداری و اخذ رضایت آگاهانه رعایت شده است.

نتایج حاصل از معادلات ساختاری، حاکی از تبیین پذیری 15 درصد از واریانس خیانت سایبری همسران از طریق متغیرهای مدل می باشد که اثر مستقیم مسیولیت پذیری (23/0-)، توجه بیرونی (07/0)، فشار گروهی (11/0) و خودکارآمدی هیجانی (22/0-) در برآورد خیانت سایبری همسران معنی دار بود. اثر غیر مستقیم متغیرهای مسیولیت پذیری (74/2=t-value)، فشار گروهی (6/2=t-value) و توجه بیرونی (99/1=t-value) با نقش واسطه ای خودکارآمدی هیجانی، معنی دار مشاهده شد.

با توجه به نقش متغیرهای خودکارآمدی هیجانی و مسیولیت پذیری در تبیین مدل خیانت سایبری، به نظر می رسد با تقویت خودکارآمدی هیجانی و مسیولیت پذیری می توان خیانت سایبری را کاهش داد.