تعالی تفکر سینوی: گذار ابن‏ سینا از مادیت به تجرد قوه خیال و ادراکات خیالی

یکی از مباحث مهم درحوزه نفس شناسی ابن سینا مجرد یا مادی بودن قوه خیال است. نظر غالب در عبارات شیخ الرییس، مادی بودن آن هاست، ولی در برخی مواضع، وی عباراتی دارد که حاکی از تردید او در مادیت خیال یا مستلزم تجرد خیال است؛ ازاین رو، می توان مواضع شیخ در این بحث را بر سه نوع تقسیم کرد: نخست، مواضع دال بر باورداشتن او به مادیت قوه خیال، مانند النفس من کتاب الشفا که در آن، وی بر مادیت قوه خیال تصریح و اقامه دلیل می‏ کند؛ دوم، مواضعی همچون المباحثات که در آن ها بوعلی با شک وتردید، مسیله مادیت خیال و ادراکات خیالی را مطرح می کند؛ سوم، مواضعی همچون نمط پایانی الإشارات و التنبیهات که در آن، ابن‏سینا به تجرد خیال و ادراکات خیالی اذعان می کند. در این مقاله با درنظرداشتن مبنای «تعالی در تفکر سینوی»، ضمن تبیین سه رویکرد یادشده در آثار این فیلسوف، موضع اقبال وی به تجرد خیال تقویت می شود و به این نتیجه می انجامد که با توجه به گذار او از حکمت مشاء به حکمت متعالیه، نظر نهایی وی تجرد قوه خیال خواهد بود؛ هرچند به دلایلی، بوعلی مجال تبیین نظر نهایی اش را نیافته است، این تفکر وی می تواند الهام بخش فیلسوفانی مانند ملاصدرا در تبیین تجرد قوه خیال باشد.