نقد تحلیلی شبهه ابن تیمیه در جهت نفی «خاص بودن» مدلول واژه «ما انزل» در «آیه تبلیغ»

از نظرگاه شیعه، آیه ی مشهور به «آیه تبلیغ»، یکی از مهمترین دلایل قرآنی، برای مسیله ی «امامت» به شمار می آید. با توجه به اهمیت والای این مسیله در منظومه ی اعتقادی شیعه، از دیر باز، مخالفان و منکران ولایت اهل بیت (علیهم-السلام) کوشیده اند تا با طرح شبهاتی متعدد، دلالت این آیه بر این امر مهم و کلیدی را مخدوش جلوه دهند؛ کارکردهای ابن تیمیه حرانی حکایت از این دارد که او از پرکارترین چهره ها در این عرصه محسوب می شود. وی در کتاب «منهاج السنه»، با طرح چندین شبهه (؛ از جمله: نفی خاص بودن مدلول تعبیر «ما انزل» در آیه ی «تبلیغ»)، کوشیده است تا دلالت این آیه، بر «خلافت» و «امامت» امام علی (علیه السلام) را مورد تردید و انکار قرار دهد. تحقیق حاضر، که با تکیه بر منابع اصیل فریقین، و به روش توصیفی- تحلیلی تدوین یافته است؛ در پی پاسخ به این پرسش است که: «شبهه ی ابن تیمیه در جهت نفی «خاص» بودن مدلول تعبیر «ما انزل» و نقد های وارده بر آن چیست؟» یافته های این تحقیق، حاکی از آن است که اولا: ادعاء عمومیت مدلولی این واژه توسط ابن تیمیه، با عملکرد و دیدگاه های تفسیری خود او منافات دارد؛ دوما: قراین متعدد داخلی و خارجی؛ (که در متن مقاله از آن ها یاد خواهد شد) مانع از درستی این گفتار ابن تیمیه خواهند بود؛ بدین جهت می گوییم: دلالت آیه تبلیغ، بر امامت و ولایت حضرت علی (علیه السلام) و خاص بودن متعلق «ما انزل»، امری قطعی است و هیچ گونه خدشه ای بر ساحت مدلولی آن وارد نمی باشد.