بررسی و ارزیابی ابعاد کمی و کیفی پایداری طبیعت گردی در روستاهای استان ایلام

استان ایلام در سال های اخیر به واسطه قرارگرفتن در مسیر سفر به عتبات عالیات، به عنوان مقصدی برای گردشگری مطرح شد. وجود جاذبه های فرهنگی و زیستی باعث شد تا در کنار گردشگری مذهبی، این استان به عنوان مقصدی برای طبیعت گردی نیز مورد اقبال قرار گیرد. تحقیق حاضر با هدف بررسی رویکرد طبیعت گردی در ایلام و شناخت فرصت ها و تهدیدها؛ همچنین ارزیابی پایداری آن از منظر جامعه هدف انجام شده است. روش تحقیق در این مقاله، همبستگی - پیمایشی است. به منظور ارزیابی طبیعت گردی در استان، بر مبنای مطالعات پیشین و مشاهدات میدانی محقق، 31 شاخص تدوین گردید و بر اساس نمونه برداری خوشه ای و روش کوکران 600 پرسشنامه در روستاهای مقصد گردشگری استان توزیع شد. یافته های تحقیق نشان می دهند که توسعه طبیعت گردی در منطقه بر اساس ترکیبی از عوامل اقتصادی و توسعه گردشگری بوده که منجر به رابطه نابرابر قدرت و تعامل میان «محیط زیست طبیعی و انسان » و «میزبان و مهمان» شده است. از دیدگاه مردم محلی نیز طبیعت گردی نتوانسته است اصول پایداری زیستی - فرهنگی را محقق سازد و رویکرد کنونی به پهنه های گردشگری طبیعی استان آسیب رسانده است.