نقش حکمرانی خوب در مدیریت و کاهش مخاطرات حوضه رودخانه ای قرانقوچای

مخاطرات با منشا انسانی مهم ترین عامل تنش بین ذی نفعان است. از دوره پهلوی دوم، معتمدان محلی که ذی نفع و ناظر بر آب بودند از چرخه نظارت و حکمرانی خارج شدند و در پی آن مخاطرات با منشا مدیریتی رو به افزایش گذاشت. از این رو شناسایی آنها برای اعمال حکمرانی در حوضه های رودخانه ای از اهمیت زیادی برخوردار است. پژوهش حاضر به روش تحلیلی و با هدف ارزیابی نقش نظام حکمرانی خوب در مدیریت مخاطرات و تنش های حوضه رودخانه قرانقوچای براساس نظریه حکمرانی چندسطحی و مدیریت یکپارچه منابع آب انجام گرفته است. رابطه مولفه های تحقیق شامل مخاطرات چالش برانگیز حوضه در حکمرانی، تنش حوضه ای و حکمرانی خوب و زیرمتغیرهای آنها شامل سیزده شاخص به صورت میدانی و پرسشنامه ای از 80 نفر از ذی نفعان و مدیران محلی بررسی و مشخص شد. براساس نتایج در آزمون رابطه بین متغیر الگوی حکمرانی خوب محلی با میزان مخاطرات حوضه قرانقوچای در سطح معناداری 005/0، همبستگی 29/0- به دست آمد؛ بدین معنا که هرچه نظام حکمرانی خوب محلی رودخانه ای تضعیف شود، مخاطرات حوضه افزایش می یابد، در آزمون بین متغیرهای تنش و مخاطرات حوضه در سطح معناداری 001/0 همبستگی 36/0 به دست آمد که نشان داد بین میزان تنش و مخاطرات در حوضه رودخانه قرانقوچای رابطه معنادار و مثبت برقرار است و با افزایش مخاطرات بر تنش ها نیز افزوده می شود. در آزمون متغیر تنش با حکمرانی خوب محلی رودخانه ای در سطح معناداری 2/0 ضریب همبستگی 09/0 به دست آمد که بیانگر نبود رابطه است. همچنین مشخص شد که با توجه به همبستگی بین متغیرهای حکمرانی با میزان مخاطرات و تنش، طراحی، اجرا و به کارگیری الگوی حکمرانی خوب مشارکتی و مدیریت یکپارچه حوضه می تواند پایانی بر روند فزاینده و پیچیده مخاطرات حوضه قرانقو باشد.