ارزیابی برنامه های توسعه شهری و منطقه ای از منظر پایداری اجتماعی

در عصر کنونی افزایش نابرابری ها و محرومیت های شهری به یکی از مهم ترین مسایل در میان مشکلات و چالش های نوظهور شهری تبدیل شده است و شکاف بین ثروتمندان و فقرا در بسیاری از کشورها در 30 سال گذشته به بالاترین سطح خود رسیده است. از سوی دیگر برنامه های توسعه به عنوان یکی از مهم ترین ابزار مدیریت و برنامه ریزی شهر ها می توانند با بهره گیری از جامع ترین و کارآمدترین رویکرد ها نظیر پایداری اجتماعی در جهت مقابله با این مشکلات و چالش ها تهیه و تدوین شوند. شهر زنجان در سال های گذشته شاهد افزایش انواع نابرابری ها و محرومیت های شهری بوده است. از این رو هدف اصلی این تحقیق بررسی و ارزیابی میزان توجه برنامه های توسعه شهری و منطقه ای زنجان به پایداری اجتماعی شهری است. در این تحقیق با بهره گیری از روش ارزیابی کیفیت برنامه ها از طریق تکنیک تحلیل محتوا و با استفاده از 14 بعد و 47 متغیر پایداری اجتماعی به ارزیابی برنامه های توسعه شهری و منطقه ای زنجان پرداخته شده است. نتایج حاصل از یافته های تحقیق نشان     می دهد، این برنامه ها در دهه های گذشته نتوانستند بصورت مطلوب و دقیق راهکارها و سیاست های پایداری اجتماعی را در محتوای خود منعکس کنند. همچنین در ارزیابی این برنامه ها مشخص گردید موضوع پایداری اجتماعی در برنامه های شهری بیشتر از برنامه های منطقه ای منعکس گردیده است. علاوه بر این ها در بررسی میزان توجه به ابعاد پایداری اجتماعی و اولویت بندی آن ها در این تحقیق مشخص شد که ابعاد و موضوعات اساسی و نوین پایداری اجتماعی از جمله سرزندگی، انسجام اجتماعی، سرمایه اجتماعی، حکمروایی و مشارکت کمتر از موارد دیگر در مجموع برنامه ها منعکس گردیده است.