فناوری زیستی در حوزه انسانی از منظر اخلاق زیستی

 مساله دستکاری ژنتیکی، هرچند چشم‏انداز نوینی را فراراه علم پزشکی قرار می‏دهد، اما چالش هایی در عرصه های مختلف، از جمله اخلاق زیستی به وجود می آورد که بحث برانگیز است. هدف مقاله حاضر بررسی فناوری زیستی در حوزه انسانی از منظر اخلاق زیستی است.

 مقاله حاضر به روش توصیفی تحلیلی و با استفاده از منابع کتابخانه ای به انجام رسیده است.

ملاحظات اخلاقی: 

در تمام مراحل نگارش پژوهش حاضر، اصالت متون، صداقت و امانتداری رعایت شده است.

 در فرآیند فناوری زیستی در حوزه انسانی، اصول مهم اخلاق زیستی می بایست مد نظر قرار گیرد. رعایت کرامت انسانی، اصل رضایت آزادانه و آگاهانه، دسترسی به منابع ژنتیکی و به اشتراک گذاری منصفانه مزایای ناشی از آن و رعایت اصل احتیاط و مداخله برای اهداف‏ پیشگیرانه، تشخیصی یا درمانی از مهم ترین اصول اخلاق زیستی است که در فرآیندهای ناشی از دستکاری ژنتیکی باید رعایت شود. موضوع دستکاری ژنتیکی و آثار آن بر اخلاق زیستی و حقوق بشر در برخی اسناد بین المللی مورد توجه قرار گرفته است، اما بحث ضمانت اجرا در این اسناد یا به صورت مبهم مطرح شده و یا آنکه هیچ اشاره ای به آن نشده است.

 علم ژنتیک به عنوان دانشی که موجب تغییر و خلق پدیده های جانوری و انسانی می شود و دارای آثار مهمی در ادامه حیات بشر است، بایستی به گونه ای که هم دربرگیرنده دغدغه های اخلاقی و دینی باشد و هم موجبات حفاظت از موازین حقوق بشری را فراهم آورد، مورد توجه و ارزیابی قرار گیرد تا سبب پیشرفت جنبه های مثبت این دانش و بهبود زندگی بشر شود.