عوامل موثر بر برجستگی هویت قومی در بین اعراب خوزستان (یک نظریه ی زمینه ای)

ادغام و همبستگی اجتماعی یکی از مسایل اجتماعی مهم کشورهای چندقومیتی و درحال توسعه است. این مقاله، تلاشی برای فهم و شناخت عوامل موثر بر تشدید و برجسته شدن قوم گرایی در میان عرب زبانان خوزستان است. این پژوهش با استفاده از رویکرد تفسیری- برساختی و با روش کیفی انجام شده است و از روش نظریه ی زمینه ای چارمز برای اجرای پژوهش و تحلیل داده ها استفاده شده است. نمونه گیری هدفمند و نظری برای گزینش افراد مورد مصاحبه مورد استفاده قرار گرفته است. به منظور گردآوری داده ها، با 30 نفر از نخبگان عرب خوزستان مصاحبه به عمل آمد. بعد از انجام کدگذاری باز، 12 کد متمرکز ارایه شده است. نتایج و یافته ها نشان می دهد که برجسته شدن و تشدید هویت قومی در میان اعراب خوزستان در مقابل و هویت ملی قرار نمی گیرد و به همان اندازه هم هویت ملی مورد توجه عرب زبانان است. همچنین برجستگی هویت قومی، تابعی از عناصر هویت سیاسی شده قومی، طردشدگی فرهنگی قومی- نژادی، محرومیت مستمر تاریخی، محرومیت نسبی ادراک شده قومی، تنفر درونی شده قومی ضدحاکمیتی، تمایلات هویت خواهی قومی، هویت سازی عقلانی قومی، غصب قومی فضا و جغرافیا و مرزبندی هویتی قومی شده است.