تجربه زنان در محیط کار پس از ارتقای شغلی (مورد مطالعه: زنان مدیر میانی در شرکت های زیر مجموعه وزارت صنعت، معدن و تجارت پراکنده در کل کشور با استفاده از رویکرد کیفی)

نقطه آغاز این مقاله بررسی دنیایی است که زنان پس از کسب سمت های مدیریتی آن را تجربه می کنند. در واقع باید گفت همان عواملی که باعث دور بودن زنان از سمت های مدیریتی می شود، بعد از مدیر شدن زنان و دستیابی آنان به سمت های مدیریتی از بین نمی روند، بلکه نوع اثرشان تغییر شکل پیدا می کند. احکام قالبی و سوگیری جنسی و جامعه-پذیری متفاوت زنان و مردان از بدو تولد، و به تبع آن نقش های متفاوت زنان و مردان در جامعه و تعاریف متفاوتی که از این نقش ها وجود دارد، آزار جنسی و خرده ستمگری جنسی نسبت به زنان و نابرابری قدرت بین دو جنس زن و مرد هم در جامعه و هم در خانواده، همه این عوامل پس از ارتقا نیز برای زنان به اشکالی جدید ولی شاید کمی نامحسوس تر اما ادامه می یابد. در همین راستا در این مقاله تلاش شده تا روایت دقیقی از تجربه های زنان پس از ارتقا به دست آید. برای رسیدن به این مطلوب با 15 نفر از زنان مدیر میانی در بخش های مختلف سازمان های تولیدی زیر مجموعه وزارت صمت با استفاده از رویکرد کیفی و تکنیک مصاحبه عمیق مصاحبه انجام شد و تجربه های این زنان با نگاهی به نظریات جامعه پذیری، نابرابری جنسی، آزار جنسی و قدرت مقوله بندی و تحلیل شد. از این رهگذر 7 مضمون اصلی به عنوان مضامین مشترک یافت شده در بین صحبت های مصاحبه شونده ها مقوله بندی شد: ناهماهنگی و تعارض بین انتظارات نقشهای جنسیتی و شغلی، تبعیض جنسی، داغ ننگ، ناامنی شغلی، وجود تمایل سازمان به حفظ نابرابری قدرت، تک افتادگی و آزار جنسی.