تاثیر درک کیفیت گردشگری بر رفتار مسئولانه زیست محیطی گردشگران ورزشی با نقش میانجی دلبستگی به مکان

افزایش گردشگران ورزشی در مناطق گردشگری مبتنی بر طبیعت توجه عمومی را به تاثیرات منفی بر مناطق حساس از نظر زیست محیطی جلب کرده است. به همین سبب هدف پژوهش حاضر، بررسی تاثیر درک کیفیت گردشگری بر رفتار مسیولانه زیست محیطی گردشگران ورزشی با نقش میانجی دلبستگی به مکان بود.

 روش پژوهش:

 این پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی است. جامعه آماری تمامی گردشگران ورزشی در جنگل النگدره شهرستان گرگان در سال 1400 بودند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه های استاندارد درک کیفیت گردشگری یین و همکاران (2021)، رفتار مسیولانه زیست محیطی یین و همکاران (2021) و دلبستگی به مکان رامکیسون و همکاران (2013) بود. روایی و پایایی پرسشنامه ها تایید شد. از مدلسازی معادلات ساختاری شامل تحلیل عاملی تاییدی و تحلیل مسیر برای تجزیه وتحلیل داده ها استفاده شد. نرم افزارهای مورد استفاده برای تجزیه وتحلیل داده ها، AMOS23 و SPSS23 بود. 

نتایج نشان داد که درک کیفیت گردشگری بر رفتار مسیولانه زیست محیطی گردشگران ورزشی تاثیر معناداری دارد؛ درک کیفیت گردشگری بر دلبستگی به مکان گردشگران ورزشی تاثیر معناداری دارد؛ دلبستگی به مکان بر رفتار مسیولانه زیست محیطی گردشگران ورزشی تاثیر معناداری دارد و دلبستگی به مکان در تاثیر درک کیفیت گردشگری بر رفتار مسیولانه زیست محیطی گردشگران ورزشی نقش میانجی دارد. 

یکی از پیام های مهم پژوهش حاضر این است که دلبستگی به مکان میانجی معناداری بین درک کیفیت گردشگری و رفتار مسیولانه زیست محیطی است. بنابراین، نتایج پژوهش حاضر بر تعامل فعال با گردشگران ورزشی، مدیریت خوب، حمایت از تنوع زیستی و تشویق مصرف مسیولانه و پایدار به منظور تقویت دلبستگی به مکان و رفتارهای مسیولانه زیست محیطی گردشگران تاکید دارد.