نگاهی به عملکرد محاکم عدلیه کرمانشاه در مواجهه با برخی از جرایم اجتماعی (1306-1320ش با تکیه بر تعدادی از اسناد منتشر نشده)

پس از تاسیس عدلیه نوین در سال 1306ش توسط علی اکبر داور وزیر عدلیه دولت پهلوی اول، بی درنگ شعبات آن در سراسر کشور از جمله کرمانشاهان احداث و راه اندازی گردید. در این میان، کرمانشاهان به سبب نزدیکی و مجاورت به عراق و نیز سکونت طوایف مختلف با تضادهای قومی، شرایط ویژه ای را دارا بود. همچنین به علت دوری از مرکز، حراست از آن در مقابل تبهکاران دشوار بود. هدف از انجام این پژوهش پاسخگویی به این سوال است که اداره عدلیه کرمانشاهان در مقابل جرایم و مفاسد اجتماعی چه تدابیری را اتخاذ کرده بود؟ با توجه به تعدادی از اسناد می توان گفت که عدلیه نوین در جهت عدالت اجتماعی و احقاق حقوق مردم ایجاد شد، اما در پاره ای از اوقات به خاطر وجود افراد بی کفایت و اخذ رشوه از متهمان و یا تحت فشار افراد با نفوذ و صاحب قدرت، حق شاکیان را پایمال می کرد. این مقاله با استفاده از روش پژوهش کتابخانه ای مبتنی بر اسناد منشر نشده عدلیه کرمانشاهان ابعاد این موضوع را تحقیق می نماید. یافته ها نشان می دهد که با وجود دادرسی پرونده ها و احقاق حق مردم، اما فساد در عدلیه کرمانشاهان هم رواج داشت که نمی توانست بی ارتباط با وزارت عدلیه کشور باشد، زیرا بر اساس برخی از اسناد منتشر نشده هنگامی که مردم از عملکرد عدلیه کرمانشاه در پرونده های خاصی نا امید می شدند، به ناچار شکواییه خود را به عدلیه کل کشور ارسال می کردند اما در نهایت به حق خویش نمی رسیدند.