خویشاوندسالاری و بی تفاوتی سازمانی کارکنان: تحلیل نقش میانجی سرمایه اجتماعی

توجه ویژه به نیروی انسانی به عنوان اصلی ترین عامل ارتقای بهره وری در سازمان از اهمیت ویژه ای برخوردار است؛ به نحوی که هر عاملی که موجب بی تفاوتی و تلاش حداقلی افراد نسبت به اهداف سازمان می شود باید به سرعت شناسایی شود و مورد اصلاح قرار گیرد. از همین رو هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر خویشاوندسالاری بر بی تفاوتی سازمانی کارکنان با نقش میانجی سرمایه اجتماعی در سازمان های دولتی استان لرستان است. پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی است که در زمره پژوهش های توصیفی از نوع همبستگی قرار می گیرد. جامعه آماری پژوهش تعداد 1331 نفر از کارکنان ادارات کل ستادی استان لرستان مستقر در شهر خرم آباد بودند. از این میان نمونه ای به تعداد 297 نفر به روش تصادفی طبقه ای از میان آن ها انتخاب شد. برای سنجش متغیرهای پژوهش از پرسشنامه های بی تفاوتی سازمانی دانایی فرد و همکارانش (1389)، سرمایه اجتماعی ناهاپیت و گوشال (1998)، و خویشاوندسالاری آراسلی و تامر (2008) استفاده شد. در این پژوهش روش های آماری توصیفی و استنباطی و برای تحلیل داده های پژوهش مدل سازی معادلات ساختاری و نرم افزار pls به کار رفت. نتایج پژوهش نشان داد خویشاوندسالاری از طریق سرمایه اجتماعی دارای اثر مثبت و معنی دار بر بی تفاوتی سازمانی کارکنان در سازمان های دولتی استان لرستان است.