بررسی تطبیقی مولفه های حس مکان در پل های تاریخی ایران، مورد مطالعاتی: پل ها در مسیر زاینده رود از سرچشمه تا تالاب

با توجه به پیدایش موضوع حس مکان و اهمیت افراطی به مسایل عینی و عملکردی در دوره مدرن، حرکتی متضاد صورت گرفت و نظریه پردازان بیش تر به سمت وسوی عوامل انسانی و معنایی معطوف شدند. موضوعات حس مکان که سهل و آسان به نظر می رسد کم تر به صورت مستقیم مورد تحلیل قرار گرفته است. هدف از این مطالعه تاثیر مولفه های حس مکان بر پل های تاریخی در مسیر زاینده رود از سرچشمه تا تالاب و ارایه تفاوت های آن هاست. این تحقیق با روش ترکیبی و با رویکرد کیفی در کمی لانه به لانه و از نوع بهره وری توسعه ای- کاربردی، ابتدا به جمع آوری اطلاعات کتابخانه ای با تکنیک اسنادی در ارتباط با موضوع پرداخته می شود، سپس از تکنیک مصاحبه برای تدقیق مولفه های به دست آمده در مبانی نظری استفاده می شود. مولفه های استخراج شده در پرسش نامه با طیف لیکرت تدوین شده و بین ساکنین توزیع شده است. تحلیل مصاحبه با استفاده از نرم افزار Atlasti و نتایج پرسش نامه با نرم افزارهای SPSS و مدل سازی PN با استفاده از نرم افزار JMP صورت پذیرفت و مورد تحلیل قرار گرفت و از آماره های توصیفی و استنباطی در تحلیل نتایج استفاده می شود. از نتایج رگرسیونی، میانگین ضریب تعیین های پل های تاریخی، این گونه استنباط می شود که همواره مراتب حس مکانی در برهه های تاریخی از مولفه های مشخصی برای ایجاد حس مکان در پل ها به عنوان یک فضای شهری بهره گرفته می شده است، اما نکته حایز اهمیت، که توجه به کالبد و تزیینات درگذر زمان شاید نقش بیش تری در ایجاد احساس تعلق مکانی داشته باشد زیرا مولفه فضای سبز، سهولت دسترسی با مقدار 000.‏1 بیش ترین سهم عاملی را در حس مکان پل ها دارند و کم ترین مربوط به تنوع فضایی با مقدار 274.‏0 است. همچنین ابعاد ایجاد حس مکان در پل های تاریخی زاینده رود از سرچشمه تا تالاب، به چهار دسته کالبدی- فضایی، عملکردی- کالبدی، ادراکی- ارتباطی و اجتماعی- ارتباطی تقسیم می شود و بیش ترین تاثیر را بعد اجتماعی ارتباطی بر ایجاد حس مکان در پل های مورد مطالعه دارد.