تبیین نقش مولفه های کالبدی محیط آموزشی بر انگیزش به یادگیری دانش آموزان مقطع ششم ابتدایی شهر تهران

محیط آموزشی یکی از عوامل موثر در عملکرد تحصیلی دانش آموزان می باشد. هدف از پژوهش حاضر، بررسی نقش مولفه های کالبدی محیط آموزشی بر انگیزش به یادگیری دانش آموزان مقطع ششم ابتدایی شهر تهران است. پژوهش حاضر توصیفی و از نوع همبستگی می باشد. جامعه آماری پژوهش شامل دانش آموزان پایه ششم دبستان شهر تهران بوده که در سال تحصیلی 1401-1400 مشغول به تحصیل بودند. نمونه گیری با روش تصادفی سیستماتیک انجام شده و تعداد 387 دانش آموز که دارای ملاک های ورود به پژوهش بودند، انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل پرسش نامه های مقیاس ابعاد فیزیکی محیط کلاس درس (PACE)‏ و پرسش نامه انگیزش به یادگیری1 بود. برای تجزیه و تحلیل داده های این مطالعه از نرم افزار اسمارت پی.ال.اس2، از آزمون همبستگی پیرسون و روش تحلیل مدل معادلات ساختاری استفاده شد. نتایج نشان داد که مولفه های کالبدی محیط (خودکارآمدی تحصیلی، مبلمان، تجهیزات و امکانات، فضا، نور، کیفیت هوای داخل ساختمان و رنگ) با متغیر انگیزش به یادگیری رابطه مثبت و معنی داری دارند. همچنین تحلیل معادلات ساختاری، نشان داد که مقدار آماره t در همه موارد بیش تر از 96.‏1 و بار عاملی نیز از 4.‏0 بیش تر و سوالات انتخاب شده، ساختارهای عاملی مناسبی دارند. ضریب مسیر برابر با340.‏0 و قدر مطلق آماره t برابر با 197.‏5 و از عدد 96.‏1 بیش تر می باشد. بین مولفه های کالبدی محیط آموزشی با انگیزش به یادگیری و خودکارآمدی تحصیلی دانش آموزان رابطه مثبت معنی داری وجود دارد. از این رو برنامه ریزی برای تحول در ساختار مولفه های کالبدی مدارس می تواند از اولویت های ایجاد تحول بنیادین در فرایند تعالی دانش آموزان باشد که سبب بهبود عملکرد تحصیلی و انگیزشی دانش آموزان می شود.