ارتباط شفقت به خود، تاب آوری و دشواری تنظیم هیجانی با شکایات روان تنی در دانشجویان پزشکی

شکایات روان تنی علایمی هستند که در بدن انسان نمود پیدا می کنند، ولی ریشه در فرآیندهای روانشناختی انسان ها دارند. لذا هدف از انجام این مطالعه تعیین ارتباط شفقت به خود، تاب آوری و دشواری تنظیم هیجانی با شکایات روان تنی در دانشجویان پزشکی  بود.

 این یک مطالعه توصیفی تحلیلی می باشد که جامعه آماری دانشجویان پزشکی دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی یاسوج شاغل به تحصیل در سال 13981397 بودند که تعداد 267 نفر به صورت در دسترس وارد مطالعه شدند. پرسشنامه شفقت به خود نف و همکاران، مقیاس تاب آوری کونور و دیویدسون، مقیاس اولیه دشواری در تنظیم هیجانی گرتز و رویمر و مقیاس شکایات روان تنی تاکاتا و ساکاتا برای جمع آوری اطلاعات مورد استفاده قرار گرفتند. داده های جمع آوری شده با استفاده از آزمون های آماری همبستگی پیرسون، تی مستقل، آنالیز واریانس یک راهه و تحلیل رگرسیون چندگانه تجزیه و تحلیل شدند.

میانگین و انحراف معیار علایم روان تنی در بین دانشجویان 30/14 ±14/27 بود. میزان شکایات روان تنی با شفقت به خود و تاب آوری رابطه معکوس و معنی دار (41/0=r  و 28/0-= r  و 01/0<p) و با دشواری در تنظیم هیجان ها رابطه مستقیم معنی داری داشت (51/0=r  و 01/0<p).

سه متغیر شفقت به خود، تاب آوری و دشواری در تنظیم هیجان با شدت علایم روان تنی همبستگی متوسط دارند و در این میان بیشترین میزان همبستگی مربوط به متغیر دشواری در تنظیم هیجان بود. پیشنهاد می شود آموزش دانشجویان پزشکی جهت افزایش شفقت به خود، تاب آوری و یادگیری مهارت های مدیریت هیجان انجام شود.