ارائه الگوی ساختاری اضطراب اجتماعی بر اساس طرحواره های ناسازگار اولیه با میانجیگری عملکرد خانواده

هدف پژوهش حاضر، ارایه مدل ساختاری اضطراب اجتماعی مبتنی بر طرحواره های ناسازگار اولیه با میانجیگری عملکرد خانواده در میان دانش آموزان دوره متوسطه دوم شهرستان مریوان است. روش پژوهش، تحلیلی-تبیینی، مبتنی بر مدل یابی معادلات ساختاری است. از جامعه آماری 4134 نفری دانش آموزان دوره متوسطه ، 400 نفر (200 نفر پسر و 200 نفردختر) به عنوان نمونه انتخاب و مورد مطالعه قرار گرفتند. برای گزینش نمونه ها به مدارس مریوان مراجعه شد و در میان دانش آموزان مشکوک به اضطراب اجتماعی (با تشخیص مشاور مدرسه و منطبق با علایم ذکر شده در راهنمای تشخیصی و آماری اختلالهای روان پزشکی ویرایش پنجم) پرسشنامه اضطراب اجتماعی کانر توزیع و تکمیل شد و با تشخیص این اختلال در دانش آموزان، بر اساس نمونه گیری تصادفی ساده، نمونه تعیین شد. سپس دانش آموزان دارای اختلال اضطراب اجتماعی، پرسشنامه های طرحواره ناسازگار اولیه یانگ (نسخه کوتاه) و عملکرد خانواده را تکمیل کردند. تحلیل مدل معادلات ساختاری نشان داد که متغیر طرحواره های ناسازگار اولیه به طور مستقیم 0/51) و با میانجیگری عملکرد خانواده به طور غیر مستقیم (0/32-) بر اضطراب اجتماعی تاثیر دارد. مدل ساختاری با داده های پژوهش برازشی مناسب دارد و متغیر طرحواره های ناسازگار اولیه توان پیش بینی 0/63 از تغییرات متغیر اضطراب اجتماعی را دارد. شناسایی نقش طرحواره های ناسازگار اولیه در افزایش اضطراب اجتماعی به طور مستقیم و با میانجیگری عملکرد خانواده به طور غیرمستقیم می تواند پیشنهادهای کاربردی مهمی برای اولیا و مربیان در آگاهی و پیشگیری از اختلال اضطراب اجتماعی دانش آموزان داشته باشد.